Dekapitacja Ludwika XVI, niezależnie od wymiaru politycznego, stanowi jedno z ważnych źródeł wyobraźni romantycznej, nie tylko francuskiej. W literaturze tego okresu obrazy uciętej głowy pojawiają się w rozmaitych funkcjach i kontekstach u Ch. Nodiera, J. Janina, V. Hugo, A. Dumasaojca, H. Balzaca, A. Esquirosa, G. de Nervala, Ch. Baudelaire’a, Lautréamonta, Villiers de l’Isle- -Adama... Co znamienne, we francuskich powieściach historycznych przedstawienia te stają się szczególnie częste dopiero począwszy od lat dwudziestych XIX w. Osobne miejsce zajmują utwory, w których mowa nie o stosunkowo niedawnym zgilotynowaniu Ludwika XVI, lecz o ścięciu króla angielskiego, dokonanym w czasach Cromwella, a więc półtora wieku wcześniej, w Londynie. Należy do nich powieść Dumasa Vingt ans après (Dwadzieścia lat później). Na baczniejszą uwagę zasługują natomiast trzy powieści Dumasa z czasów rewolucji, mianowicie La Comtesse de Charny (Hrabina de Charny), Chevalier de Maison-Rouge (Kawaler de Maison-Rouge) oraz Le Drame de Quatrevingt-treize (Dramat z roku 1793; nietłumaczony), a także mało znana powieść Ballanche’a L’Homme sans nom (Człowiek bezimienny; nietłumaczona). Słowo „głowa” pojawia się w tych utworach najpierw w wyrażeniach i kontekstach niemających pozornie żadnego związku z dekapitacją; następuje jednak stopniowa dramatyzacja i poetyzacja tego motywu. Odwołując się do kategorii dynamicznej wyobraźni symbolicznej, powiemy, że ucięta królewska głowa, jako jeden z ważnych mitemów, staje się zarazem jednym z ziaren mitycznego podłoża cywilizacji.
Literackie przedstawienia śmierci Ludwika XVI na szafocie, jakie proponuje Dumas i nie tylko on, korespondują dość ściśle z poglądami francuskiego kulturoznawcy Jeana-Paula Roux, znanego polskiemu czytelnikowi dzięki przekładom; chodzi mianowicie o Krew, mity, symbole, rzeczywistość oraz o studium Król. Mity i symbole.

The decapitation of the Louis XVI, regardless of its political dimension, constitutes one of important sources of the Romantic imagination, not only French. In the literature of this period, in various functions and contexts, the images of the cut head appear in the works of Ch. Nodier, J. Janin, V. Hugo, A. Dumas-father, H. Balzac, A. Esquiros, G. de Nerval, Ch. Baudelaire, Lautréamont, Villiers de l’Isle-Adam... What is characteristic, in French historical novels, those representations become particularly frequent only since years 20. of the 19th century. A separate place is given to works which deal not with the relatively recent execution of Louis XVI by guillotine, but with the decapitation of the English king, in days of Cromwell, so one and a half years before, in London. One of those novels is Dumas’ Vingt ans après (Twenty Years After). However we must pay closer attention to three Dumas’ novels from the Revolution’s time, namely La Comtesse de Charny (The Countess de Charny), Chevalier de Maison-Rouge (The Knight of the Red House) and Le Drame de Quatre-vingt-treize (Drama of 1793; not translated in Polish), as well as a less known novel of Ballanche L’Homme sans nom (The Man without a Name; not translated in Polish). The word “head” appears in those works first in expressions and contexts which seemingly have nothing common with the decapitation; however a gradual dramatization and poeticization of this motif come after. By referring to the category of the dynamic symbolic imagination, we would say that the cut royal head, as one of the important mythemes, become, at the same time, one of the grains of mythical basis of the civilisation.
The literary representations of the death of Louis XVI on the scaffold, as Dumas and others propose, correspond quite closely with views of the Jean-Paula Roux, French specialist of Cultural Studies, well known to Polish reader thanks to the translations of his books Le sang. Mythes, symboles et réalité and Le roi, mythes et symboles.