Stanowisko, które zamierzam krótko scharakteryzować i poddać krytyce poniżej, stanowi jedną z konkurencyjnych propozycji w sporze o naturę umysłu. Funkcjonalizm głosi, że świadomym stanem mentalnym jest wszystko to, co jest w stanie realizować funkcje, które według naszej wiedzy realizują uświadamiane sobie przez nas stany mentalne. Jeżeli na mózg spojrzeć przede wszystkim jako na biologiczną strukturę, której zadaniem jest przetwarzanie informacji, wyczerpująca charakterystyka składających się na świadomy umysł stanów mentalnych jest możliwa w terminach korelacji pomiędzy sygnałami (danymi) wejściowymi a wyjściowymi mózgu. Gdy świadomość okazuje się jedynie funkcją, którą realizuje mózg, nic nie stoi na przeszkodzie, aby świadome stany przypisać każdemu indywiduum posiadającemu strukturalną złożoność zdolną do odpowiedniego przetwarzania informacji.

Stanowisko, które zamierzam krótko scharakteryzować i poddać krytyce poniżej, stanowi jedną z konkurencyjnych propozycji w sporze o naturę umysłu. Funkcjonalizm głosi, że świadomym stanem mentalnym jest wszystko to, co jest w stanie realizować funkcje, które według naszej wiedzy realizują uświadamiane sobie przez nas stany mentalne. Jeżeli na mózg spojrzeć przede wszystkim jako na biologiczną strukturę, której zadaniem jest przetwarzanie informacji, wyczerpująca charakterystyka składających się na świadomy umysł stanów mentalnych jest możliwa w terminach korelacji pomiędzy sygnałami (danymi) wejściowymi a wyjściowymi mózgu. Gdy świadomość okazuje się jedynie funkcją, którą realizuje mózg, nic nie stoi na przeszkodzie, aby świadome stany przypisać każdemu indywiduum posiadającemu strukturalną złożoność zdolną do odpowiedniego przetwarzania informacji.