Zainicjowany przez Boole’a, Peirce’a i Fregego gwałtowny rozwój aparatury formalnej pozwalającej badać i poprawnie formułować logikę zaowocował wieloma opozycyjnymi koncepcjami w sporze o ontologiczny i lingwistyczny status logiki. Ramy niniejszego tekstu nie pozwalają na dokładny przegląd wszystkich, lub choćby większości, najbardziej znaczących stanowisk w tej debacie. Należało dokonać wyboru reprezentantów poszczególnych orientacji filozoficznych w sporze o relację pomiędzy logiką a językiem. Każda selekcja tego rodzaju jest narażona na zarzut arbitralności, wydaje się jednak, iż trzy przedstawione i poddane analizie w dalszej części tekstu koncepcje dobrze ilustrują kontrowersje wokół postawionego w tytule problemu oraz przedkładają propozycje jego rozstrzygnięcia.

Zainicjowany przez Boole’a, Peirce’a i Fregego gwałtowny rozwój aparatury formalnej pozwalającej badać i poprawnie formułować logikę zaowocował wieloma opozycyjnymi koncepcjami w sporze o ontologiczny i lingwistyczny status logiki. Ramy niniejszego tekstu nie pozwalają na dokładny przegląd wszystkich, lub choćby większości, najbardziej znaczących stanowisk w tej debacie. Należało dokonać wyboru reprezentantów poszczególnych orientacji filozoficznych w sporze o relację pomiędzy logiką a językiem. Każda selekcja tego rodzaju jest narażona na zarzut arbitralności, wydaje się jednak, iż trzy przedstawione i poddane analizie w dalszej części tekstu koncepcje dobrze ilustrują kontrowersje wokół postawionego w tytule problemu oraz przedkładają propozycje jego rozstrzygnięcia.