Posthumanizm. Niepełnosprawność
cytuj
pobierz pliki
RIS BIB ENDNOTEWybierz format
RIS BIB ENDNOTEPosthumanizm. Niepełnosprawność
Data publikacji: 28.12.2018
Niepełnosprawność, 2018, Nr 32 (2018), s. 27 - 37
https://doi.org/10.4467/25439561.NP.18.057.10457Autorzy
Posthumanizm. Niepełnosprawność
Artykuł prezentuje podstawowe założenia rozwijającej się od lat 80. XX w. interdyscyplinarnej perspektywy, przewartościowującej tradycję humanistyczną i podejmującej próby ujęcia jej w ramy doświadczenia współczesności. Współczesny posthumanizm nie stanowi jakiegoś jednego prądu naukowego, obecnie możemy mówić o wielu posthumanizmach, które ulegają rozlicznym modyfikacjom. Najczęściej wyróżnia dwa główne nurty zajmujące się m.in. analizami niepełnosprawności. Pierwszy posthumanizm analityczny – związany jest z badaniami nad nauką i technologią, drugi posthumanizm krytyczny – wywodzący się z tradycji antyhumanistycznych filozofii podmiotowości.
Posthumanism. Disability
The following article presents core assumptions of developing since 80’ interdisciplinary perspective, that re-evaluate humanistic tradition and takes an attempt to capture it into the modern experiences. Modern posthumanism, do not stem as a scientific trend, yet nowadays we may describe it as many posthumanisms, which undergone many modifications. Very often we differentiate two main steams that deal with disability analysis. The first one, is analytical posthumanism, connected with studies, science and technology. The second stream is a critical posthumanism, that stem from anyhumanistic traditions of philosophical subjectivity.
Agamben G. (2008), Homo sacer, tłum. M. Salwa, Prószyński i S-ka, Warszawa.
Arendt H. (2000), Kondycja ludzka, tłum. A. Łagodzka, Fundacja Altheia, Warszawa.
Bakke M. (2012), Bio-transfiguracje, Wydawnictwo Naukowe UAM, Poznań.
Bednarek J. (2014), Nowa kartografka współczesności [w:] R. Braidotti, Po człowieku, tłum. J. Bednarek, A. Kowalczyk, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, s. 11–45.
Bednarek J. (2014), Emancypacyjna obietnica posthumanizmu, „Praktyka Teoretyczna”, nr 4(14), s. 171–177.
Braidotti R. (2014), Po człowieku, tłum. J. Bednarek, A. Kowalczyk, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
Cesaire A. (1955), Discurs sur le colonialisme, Presence Africaine, Paris.
Derrida J. (1992), Kres człowieka, [w:] J. Derrida. Pismo filozofii, tłum. B. Banasiak, Inter esse,Kraków.
Derrida J. (2002), The Animal that Therefore I Am, tłum. D. Wills, „Critical Inquiry”, vol. 28(2), s. 369–418.
Derrida J. (2002), Kres człowieka, tłum. A. Dziadek, J. Margański, P. Pieniążek, Wydawnictwo KR, Warszawa.
Deluze G., Guattari F. (1972), L’Anti-Śdipe. Capitalisme et shizophrenie, Editions de Minut, Paris.
Deleuze G. (1997), Różnica i powtórzenie, tłum. B. Banasiak, K. Matuszewski, Wydawnictwo KR, Warszawa.
Deleuze G., Guattari F. (2000), Co to jest filozofia?, tłum. P. Pieniążek, Słowo/Obraz/Terytoria, Gdańsk.
Fanon F. (1985), Wyklęty lud ziemi, tłum. H. Tygielska, PIW, Warszawa.
Foucault M. (2006), Słowa i rzeczy. tłum. T. Komendant, Słowo/Obraz/Terytoria, Gdańsk.
Foucault M. (2011), Narodziny biopolityki, tłum. M. Herer, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
Goodley D., Runswick-Cole K. (2016), Becoming dishuman: thinking about the human through dis/ability, „Discourse: Studies in the Cultural Politics of Education”, vol. 37(1), s. 1–15.
Grosz E. (2005), Time Travels. Feminism, Nature, Power, Duke University Press, Durham, London.
Haraway D. (1997), Modest_Witness@Second_Millenium.FemaleMan©_ Meets_OncoMouse™, New York–London, s. 192–197.
Haraway D. ( 2004), Nasze ciała, nasze życie, tłum. J. Puzewicz-Barska, E. Tomaszewicz, Wydawnictwo Gdańskie, Gdańsk.
Haraway D. (2004), The Promises of Monsters. A Regenerative Politics for Inappropriate/d Others, The Harawey Reader, Routledge.
Harawey D. (2009), Wiedze usytuowane i przywilej częściowej/ograniczonej perspektywy, tłum. A. Czarnacka, Biblioteka Online Think Tanku Feministycznego, http://www.ekologiasztuka.pl/pdf/haraway1988.pdf [dostęp: 07.07.2018].
Heidegger M. (1977), List o «humanizmie», tłum. J. Tischner [w:] red. K. Michalski, Budować, mieszkać, myśleć. Eseje wybrane, PIW, Warszawa.
Irigaray L. (2010), Ta płeć (jedną) płcią niebędący, tum. S. Królak, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków.
Jonak Ł. (2011), Science fiction i ten drugi posthumanizm, „Kultura Liberalna”, vol. 135(32), https://kulturaliberalna.pl/2011/08/09/marody-jonak-bucholc-dukaj-postep-obcosc-iwygasajace-czlowieczenstwo-fantastycznie/#2 [dostęp: 07.07.2018].
Kaszowska-Wander K. (2007), De (post) homine, „Terminus”, z. 1(16), s. 6–7.
Kowalczyk A. (2010), Wspólnota poszerzona – spotkania ludzkich i pozaludzkich aktorów, „Praktyka Teoretyczna”, vol. 1(1), s. 94–115.
Krause A. (2004), Człowiek niepełnosprawny wobec przeobrażeń społecznych, Oficyna Wydawnicza „Impuls”, Kraków.
Kristeva J. ( 2007), Potęga obrzydzenia, tłum. M. Falski, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków.
Kruszelnicki M. (2008), Po humanizmie. Miraże podmiotowości (Wprowadzenie do dyskusji), „Forum oświatowe. Numer specjalny”, s. 15–23, https://opub.dsw.edu.pl/bitstream/11479/84/1/Po_humanizmie_Miraze_podmiotowosci_
Wprowadzenie_do_dyskusji%281%29.pdf[dostęp: 08.08. 2018].
Latour B. ( 2011), Nigdy nie byliśmy nowocześni, tłum. M. Gdula, Oficyna Naukowa, Warszawa.
Latour B. (2013), Nadzieja Pandory, tłum. K. Abriszewski, Wydawnictwo Naukowe UMK, Toruń.
Lyotard J-F. (1997), Kondycja ponowoczesna, tłum. M. Kowalska, J. Migasiński, Fundacja Aletheia, Warszawa.
Mąkowska J. (2015), Korpor(e)alna materialność i nomadyczna podmiotowość według Rosi Braidotti [w:] Z. Łodyga, J. Włodarczyk, Po humanizmie. Od technokrytyki do Animals Studiem, Wydawnictwo Naukowe Katedra, Gdańsk, s. 138–155.
Richard R.D. (2000), Animal Revolution. Changing Attitudes Toward Speciesism, Berg Publishers, Oxford.
Simon B. (2003), Introduction: Toward a Critique of Posthuman Futures, „Cultural Critique”, no. 53, s. 1–9.
Scott J. (2018), Producing and Consuming the Posthuman Body in Superhero Narratives, https://nthmind.wordpress.com/posthumanism-and-superherśs-notes-from-phd-land/producing-and-consuming-the-posthuman-body-in-superhero-narratives/ [dostęp: 08.08.2018].
Szkudlarek T. (2008), Dyskursywna konstrukcja podmiotowości („Puste znaczące” a pedagogika kultury), „Forum Oświatowe”, no. 20, s. 125–139.
World Transhumanist Association, http://humanityplus.org/Philosophy/Transhumanistdeclaration/ [dostęp: 22.01.2015].
Žižek S., Butler J., Laclau E. ( 2014), Przygodność, hegemonia, uniwersalność, tłum. J. Kutyła, Wydawnictwo Krytyki Politycznej, Warszawa.
Informacje: Niepełnosprawność, 2018, Nr 32 (2018), s. 27 - 37
Typ artykułu: Oryginalny artykuł naukowy
Tytuły:
Posthumanizm. Niepełnosprawność
Posthumanism. Disability
Uniwersytet Szczeciński
Polska
Publikacja: 28.12.2018
Status artykułu: Otwarte
Licencja: Żadna
Udział procentowy autorów:
Korekty artykułu:
-Języki publikacji:
Polski