Jeśli rozumieć pojęcie geokultura maksymalnie szeroko, to należy w nie włączyć kulturę budowy państwowości oraz związaną z tym procesem samoświadomość narodu. Wydaje się to aktualne dziś, kiedy na ukształtowane przez historię instytucje państwowe oddziałuje globalizacja. Szkoła wiedzy o państwie i porównawcze studia prawa Słowian zrodziły się w wielu państwach w XIX w., ale największy rozkwit osiągnęły w Polsce. Należy odnotować, że Polska miała wybitnych przedstawicieli tzw. teorii wspólnoty słowiańskiej, choć bardziej znane są nazwiska F. Palackiego, L. Stura, P. Szafarzyka. „Polskość” w historiografii przyćmiła ten kierunek, który uznawał Słowian jako integralny przedmiot badań. Jednak u zarania teorii wspólnoty słowiańskiej dostrzegamy badania Wawrzyńca Surowieckiego, autora Badań początków narodów Słowiańskich z 1828 r.
W dziedzinie historii prawa Słowian przoduje Wacław Maciejewski. On swoim monumentalnym dziełem Historia prawodawstw słowiańskich zapoczątkował nowy kierunek badań, objął nimi wszystkie narody słowiańskie, tworząc syntezę historii prawodawstwa Słowian. Jego badania kontynuował rosyjsko-polski historyk prawa i filozof Fiodor  Taranowski. Dowodził tezy, że wszystkie narody słowiańskie należą do Europy. Wyrażał zdziwienie, że niektórzy Słowianie wyrzekają się swojej słowiańskości. Obca mu była romantyczna idealizacja słowiańskiej historii. Badał realną duchową, społeczną i materialną kulturę Słowian ze szczególnym uwzględnieniem Polski.

Understanding the notion of geoculture as broadly as possible requires including the culture of nationhood-building and self-consciousness of the nation connected with the process. It seems to be up-to-date now when globalization has impact on state institutions which are shaped by history. The school of knowledge about the state and comparative law studies of the Slavs came into existence in many countries in the 19th century, but reached the greatest prosperity in Poland. It should be noted that Poland had outstanding representatives of the so-called Slavic community theory, although more familiar are the names of F. Palacki, L. Stur and P. Szafarzyk. “Polishness” in historiography overshadowed the trend which acknowledged the Slavs as an integral subject of research. However, at the beginning of the Slavic community theory, we come across the research of Wawrzyniec Surowiecki, the author of The Research on the Origins of the Slavic Nations from 1828.
The leader in the field of law history of the Slavs is Waclaw Maciejewski. His monumental work: The History of Slavic Legislation initiated a new trend of research which covered all the Slavic nations, creating a synthesis of the history of Slavic legislation. His research was continued by the Russian-Polish law historian and philosopher Fyodor Taranowski. He argued that all Slavic nations belonged to Europe. He expressed astonishment that some Slavs renounced their Slavic nature. Romantic idealization of Slavic history was alien to him. He studied real, spiritual, social and material culture of the Slavs, with particular emphasis on Poland.