@article{dc9c0bc6-cae0-4c17-bbb2-64747bea4dfa,
author = {Jelena Bondariewa},
title = {Славянство как предмет изучения: от Лаврентия Суровецкого до Федора Тарановского},
journal = {Kultura Słowian},
volume = {2017},
number = {Tom XIII},
year = {2018},
issn = {2451-4985},
pages = {71-80},keywords = {Słowianie; kultura państwowości; prawo},
abstract = {Jeśli rozumieć pojęcie geokultura maksymalnie szeroko, to należy w nie włączyć kulturę budowy państwowości oraz związaną z tym procesem samoświadomość narodu. Wydaje się to aktualne dziś, kiedy na ukształtowane przez historię instytucje państwowe oddziałuje globalizacja. Szkoła wiedzy o państwie i porównawcze studia prawa Słowian zrodziły się w wielu państwach w XIX w., ale największy rozkwit osiągnęły w Polsce. Należy odnotować, że Polska miała wybitnych przedstawicieli tzw. teorii wspólnoty słowiańskiej, choć bardziej znane są nazwiska F. Palackiego, L. Stura, P. Szafarzyka. „Polskość” w historiografii przyćmiła ten kierunek, który uznawał Słowian jako integralny przedmiot badań. Jednak u zarania teorii wspólnoty słowiańskiej dostrzegamy badania Wawrzyńca Surowieckiego, autora Badań początków narodów Słowiańskich z 1828 r.W dziedzinie historii prawa Słowian przoduje Wacław Maciejewski. On swoim monumentalnym dziełem Historia prawodawstw słowiańskich zapoczątkował nowy kierunek badań, objął nimi wszystkie narody słowiańskie, tworząc syntezę historii prawodawstwa Słowian. Jego badania kontynuował rosyjsko-polski historyk prawa i filozof Fiodor  Taranowski. Dowodził tezy, że wszystkie narody słowiańskie należą do Europy. Wyrażał zdziwienie, że niektórzy Słowianie wyrzekają się swojej słowiańskości. Obca mu była romantyczna idealizacja słowiańskiej historii. Badał realną duchową, społeczną i materialną kulturę Słowian ze szczególnym uwzględnieniem Polski.},
doi = {10.4467/25439561KSR.17.005.7875},
url = {https://ejournals.eu/czasopismo/kultura-slowian/artykul/slavianstvo-kak-predmet-izucheniia-ot-lavrentiia-surovetskogo-do-fedora-taranovskogo}
}