Using New Media in Planning and Managing the Revitalization Process – by the Example of Cracow
cytuj
pobierz pliki
RIS BIB ENDNOTEWybierz format
RIS BIB ENDNOTEUsing New Media in Planning and Managing the Revitalization Process – by the Example of Cracow
Data publikacji: 12.2019
International Journal of Contemporary Management, 2019, Numer 18 (4), s. 33 - 52
https://doi.org/10.4467/24498939IJCM.19.014.11757Autorzy
Using New Media in Planning and Managing the Revitalization Process – by the Example of Cracow
Background. The range of operation of e‑participation is constantly widening. The commonness of using e‑participation in public management makes one think about its effectiveness in implementing complex processes, particularly those occurring in cities, as the urban revitalization. This process traditionally benefits from wide stakeholder participation based on face‑to‑face relations.
Research aims. The aim of the article is to present – in the context of literature – the experiences of the Cracow City Hall in the range of using e‑participation of the residents in the process of planning and implementing revitalization. The basic question is whether it is possible to use e‑participation instead or to a limited extent of traditional instruments based on face‑to‑face contacts.
Methodology. The article is based on the results of a desk research (documents of the city of Cracow, the results of research and analyses in the field of interest), website analysis and social media profiles as well as focus group interview conducted by the author in June 2019 with the employees of the Revitalization Office at the Cracow City Hall.
Key findings. By the example of Cracow, on the basis of literature research as well as own research and experience gained by designing several revitalization programmes, the author has claimed that face‑to‑face contact is inestimable. However, city government and its officials cannot avoid the necessity of conducting part of the communication process in social media. The example of Cracow has indicated some weaknesses and dangers which a city may face while using these tools the author has shown..
Afzalan, N., Sanchez, T. & Evans‑Cowley, J. (2017). Creating smarter cities: Considerations for selecting online participatory tools. Cities July, 67, 21–30.
Agostino, D. & Arnaboldi, M. (2016). A measurement framework for assessing the contribution of social media to public engagement. Public Management Review, 18(9), 1289–1307.
Al‑Dalou’, R. & Abu‑Shanab, E. (2013). E‑Participation Levels and Technologies. The 6th International Conference on Information Technology, ICIT.
Andersen, K. N., Medaglia, R., Vatrapu, R., Henriksen, H. Z. & Gauld, R. (2011). The forgotten promise of e‑government maturity: Assessing responsiveness in the digital public sector. Government Information Quarterly, 28(4), 439–445.
Carone, P., Borriello, F. & Panaro, S. (2013). The role of social networks for new strategies of urban regeneration. In: B. Murgante et al. (eds.), ICCSA, Part 4, LNCS 7974, 515–527.
Criado, J. & Villodre, J. (2018). Comunicando datos masivos del sector público local en redes sociales. Análisis de sentimiento en Twitter. El Profesional de la Información, 27(3), 624–632.
Czepczyński, M. (2016). Challenges of participatory‑deliberative governance in the era of social media digitalization. Public Philosophy & Democratic Education, 5(2), 11–28.
Czepkiewicz, M. (2013). Systemy informacji geograficznej w partycypacyjnym zarządzaniu przyrodą w mieście. Zrównoważony Rozwój – Zastosowania, 4, 111–123.
Czepkiewicz, M., Jankowski, P. & Zwolinski, Z. (2018). Geo‑questionnaire: A spatially explicit method for eliciting public preferences, behavioural patterns, and local knowledge: An overview. Quaestiones Geographicae, 37(3), 177–190.
Digital (2019). Global Internet UseAccelerates, https://wearesocial.com/global‑digital‑report‑2019 (accessed: 20th June 2019).
Dijk, J. van (2010). Społeczne aspekty nowych mediów. Trans. J. Konieczny. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Dong, Ch. & Ji, Y. (2018). Connecting young adults to democracy via government social network sites. Public Relations Review, 44(5), 762–775.
Eom, S.-J., Hwang, H. & Kim J. H. (2017). Can social media increase government responsiveness? A case study of Seoul, Korea. Government Information Quarterly, January, 109–122.
Fogel, P. (2013). Wspomaganie procesu tworzenia polityki przestrzennej w gminie poprzez wykorzystanie prostych analiz GIS. Acta Universitatis Lodziensis. Folia Geographica Socio‑Oeconomica, 14, 45–58.
Gruzd, A. & Roy, J. (2018). Social media and local government in Canada: An examination of presence and purpose. Social Media And Local Governments: Theory And Practice, 15, 79–94.
Hanzl, M. (2008). Technologie informacyjne jako narzędzie udziału społecznego w kształtowaniu przestrzeni. Information technology as a tool of public participation in the spatial planning. Roczniki Geomatyki, VI(3), 87–99.
Khan, G. F., Swar, B. & Lee S. K. (2014). Social media risks and benefits: A public sector perspective. Social Science Computer Review, 32(5), 606–627.
Kowalik, K. (2015). Samorządowe media internetowe – uwarunkowania społeczno‑‑prawne wdrażania wymagań WCAG 2.0. Próba diagnozy dostępności (web accessibility) i użyteczności (web usability). Studia Medioznawcze, 2(61), 55–64.
Krajowa Polityka Miejska 2023 (2015). Uchwała Rady Ministrów z 20 października 2015 r.
Linke, A. & Zerfass, A. (2013). Social media governance: Regulatory frameworks for successful online communications. Journal of Communication Management, 17(3), 270–286.
Macintosh, A. (2003). Using information and communication technologies to enhance citizen engagement in policy process. In: OECD (ed.), Promise and Problems of e‑Democracy. Challenges of Online Citizen Engagement. Paris: OECD, 19–142.
Majorek, A. (2018). Wykorzystanie technik GIS do wyznaczania obszarów kryzysowych na przykładzie miasta Żywiec. Space − Society – Economy, 24, 45–57.
Masucci, M. (2008). Interrelationships between Web‑GIS and E‑Collaboration Research. In: Encyclopedia of E‑Collaboration (pp. 405–410). New York: Hershey.
Matczak, P., Mączka, K. & Milewicz, M. (2015). E‑partycypacja: zastosowania sondażu internetowego jako narzędzia partycypacyjnego. Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny, LXXVII, 1, 239–265.
McCall, M. K. & Dunn, Ch. E. (2012). Geo‑information tools for participatory spatial planning: Fulfilling the criteria for ‘good’ governance? Geoforum, 43, 81–94.
Miejski Program Rewitalizacji Krakowa (The Cracow Revitalization Programme, MPRK), Uchwała Nr LIX/1288/16 Rady Miasta Krakowa z dnia 7 grudnia 2016 r. w sprawie przyjęcia aktualizacji Miejskiego Programu Rewitalizacji Krakowa, z późn. zm.
Młodkowski, M., Walczak, D. & Jankowski, P. (2016). Projektowanie zorientowane na użytkownika oraz metody zwinnego programowania w procesie tworzenia geoportalu wspierającego partycypację społeczną w planowaniu przestrzennym. User‑centered design and agile programming methods in the process of creating a geoportal supporting public participation in urban planning. Roczniki Geomatyki, XIV, 5(75), 597–608.
Nica, E., Popescu, G., Nicolaescu, E. & Constantin, V. D. (2014). The effectiveness of social media implementation at local government levels. Transylvanian Review of Administrative Sciences, Special Issue, 152–166.
OECD (2003). Promise and Problems of E‑Democracy: Challenges of Online Citizen Engagement.
Papińska‑Kacperek, J. & Polańska, K. (2016). Instytucje publiczne w mediach społecznościowych
na przykładzie portalu Facebook w ujęciu międzynarodowym. Zarządzanie Mediami, 4(2), 97–112.
Pawlicz, A., & Kubicki, R. (2016). Wykorzystanie mediów społecznościowych w marketingu terytorialnym gmin w Polsce. In: D. Sokołowski & P. Tomczykowska (eds.), Kreatywność w turystyce. Nowe trendy w rozwoju turystyki (pp. 147–157). Toruń: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika.
Picazo‑Vela, S., Gutiérrez‑Martínez, I. & Luna‑Reyes, L. F. (2012). Understanding risks, benefits, and strategic alternatives of social media applications in the public sector. Government Information Quarterly, 29, 504–511.
Piechota, G. (2012). Zarządzanie procesem komunikowania w mediach społecznościowych przez miasta Metropolii Silesia i ich prezydentów. Zarządzanie Publiczne, 4(22), 52–67.
Roengtam, S., Nurmandi, A., Almarez, D. & Kholid, A. (2017). Does social media transform city government? A case study of three ASEAN cities Bandung, Indonesia, Iligan, Philippines and Pukhet, Thailand. Transforming Government: People, Process and Policy, 11(3), 343–376.
Smalec, A. & Gracz, L. (2015). Wykorzystanie mediów społecznościowych przez samorządy lokalne w procesie komunikacji społecznej. Prace Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu, 414, 180–191.
Svidronova, M., Kascakova, A. & Vrbicanova, V. (2018). Can social media be a tool for participatory governance in Slovak municipalities? NISPACEE Journal Of Public Administration And Policy, December, 109–122.
Szymkowiak, A. & Scheibe, A. (2016). Komunikacja samorządu terytorialnego ze społeczeństwem za pośrednictwem mediów społecznościowych. Roczniki Kolegium Analiz Ekonomicznych / Szkoła Główna Handlowa, 40, 299–311.
Ustawa o rewitalizacji (Revitalization Act, UoR), Dz.U. 2015, item 1777, as amended. Wukich, C. & Mergel, I. (2016). Reusing social media information in government. Government Information Quarterly, 33, 305–312.
Zhang, F. & Feeney, M. K. (2018). Managerial ambivalence and electronic civic engagement: The role of public manager beliefs and perceived needs. Public Administration Review, January–February, 78(1), 58–70.
Informacje: International Journal of Contemporary Management, 2019, Numer 18 (4), s. 33 - 52
Typ artykułu: Oryginalny artykuł naukowy
Tytuły:
Using New Media in Planning and Managing the Revitalization Process – by the Example of Cracow
Using New Media in Planning and Managing the Revitalization Process – by the Example of Cracow
Uniwersytet Jagielloński w Krakowie
Polska
Publikacja: 12.2019
Status artykułu: Otwarte
Licencja: CC BY-NC-ND
Udział procentowy autorów:
Korekty artykułu:
-Języki publikacji:
Angielski