Maciej Skaza

Meanings recorded at different levels of possible connotations become a pretext for the game between the designer and the user of the building. The studies relate to possible levels of connotations of these signs and a game, also the search for them by recipient, which – deriving pleasure from the perception of the art of architecture – can also be described as fun.

Współczesna rzeczywistość jest różnorodna, jak jej odbiorcy. Wielość postaw, potrzeb, niezliczoność wymagań i sposobów postrzegania otaczającego nas świata stoją w sprzeczności z koniecznością unifikacji, powtarzalności, ujednolicenia. Te przeciwstawne potrzeby odnoszą się także do architektury. Dotyczą jej twórców, użytkowników i postronnych odbiorców. Rolą nadrzędną wobec tych sprzeczności jest idea projektowa, spajająca różnorodność potrzeb, wymagań i uwarunkować w jedną spójną architektoniczną przestrzeń.

Architektura istnieje od tysięcy lat, a światło towarzyszy jej stale. Współczesna przestrzeń oferuje jednak doznania dotąd nieistniejące. Trudno nie doceniać znaczenia oculusa we wnętrzu Panteonu, sekwencji cieni układających się na kanelurach greckiej kolumny, czy – bardziej współczesnego – mroku kaplicy w Ronchamp, do której światło sączy się przez rozglifienia kolorowych okien. A jednak mrok wnętrz Muzeum Żydowskiego, świetlisty krzyż przecinający fasadę Kościoła Światła, czy transparentna bryła Fundacji Cartiera wskazują jednoznacznie, że we współczesnej architekturze światło odgrywa także inną rolę, niż ta, jaką nadano mu dawniej, kiedy katedry były białe. To różnica pomiędzy zamkniętym i otwartym, pomiędzy nieprzeniknionym murem i transparentnością ściany kurtynowej. Wraz z nowym językiem form współczesnej architektury „zmianie” uległo też światło na/w budynku oraz nasz odbiór budowli. A jednak, pomimo zmian, „architektura to przemyślana, bezbłędna gra brył w świetle”, nadal.

Between history and contemporarity – on the changing role of light in contemporary architecture.

Tokyo, one of the global cities – so multi-threaded, vast, that almost indescribable. This article attempts to present an overview of the city and selected examples of contemporary architecture, that permanently inscribing in the canon of architecture, not only certify their affiliation with the art of building, but also enable to show the characteristic icons of Tokyo. Simultaneously, attention was directed to the role of the tectonics of architectural form, and the shape of buildings with respect to its observer’s perception of architecture.