Jarosław Fazan
Konteksty Kultury, Tom 21 zeszyt 3, 2024, s. 325-335
https://doi.org/10.4467/23531991KK.24.029.20864Jarosław Fazan
Konteksty Kultury, Tom 19 zeszyt 1, 2022, s. 97-112
https://doi.org/10.4467/23531991KK.22.009.15390Szkic ujmuje porównawczo późny poemat Tadeusza Różewicza nożyk profesora (2001) oraz ostatni utwór W.G. Sebalda, powieść Austerlitz z tego samego roku w kontekście literatury „widmoontologicznej”. Oba dzieła stanowią powroty do problematyki Zagłady po ponad półwieczu i podejmują problem obcowania żywych (ocalałych lub urodzonych po wojnie) z umarłymi; obcowanie to, tyleż konieczne, co niemożliwe, stanowi inspirację dla idei literatury umożliwiającej „spotkanie z umarłymi”. W obu dziełach pojawia się również głęboka krytyka cywilizacji nowoczesnej, której nieuchronnym następstwem były wojny światowe pierwszej połowy XX wieku.
Jarosław Fazan
Wielogłos, Numer 1 (23) 2015, 2015, s. 1-21
https://doi.org/10.4467/2084395XWI.15.001.4106Jarosław Fazan
Wielogłos, Numer 4 (14) 2012, 2012, s. 307-314
https://doi.org/10.4467/2084395XWI.12.026.0881
PHYSIOLOGY AND MYSTIQUE – THE BODIES OF BRUNO SCHULZ
The article concerns the close-knit relationship between the physiologically perceived human body and the mystical vision of the world which appears in Bruno Schulz’s literary creation. The search for an artistic formula for joining the opposites – the pungent, bestial nature of the earthly life and its cabalistic roots – characterizes the tension in Schulz’s writing, at the same time being a reaction to the crisis of the humanistic conception of man. In its creative, original remaking, it captures the Jewish tradition as well as elements of the Polish interwar avant-garde.
