Алексеев К.А., Ильченко С.Н. (2016). Оснoвы спортивной журналистики. Учебное пособие длястудентов, обучающихся по специальности «Журналистика». Moskwa. (Aljeksjejew K.A., Ilcienko S.N. (2016). Asnowy spartiwnaj żurnalistyki. Uciebnoje posobije dlja studientaw, abuciajuszichsja pa specjalnosti Żurnalistika. Moskwa).

Войтик Е.А. (2017). Спортивный медиатекст: зарождение и развитие (на материале периодических изданий XVIII–XIX вв. Tomsk). (Wojtik E.A. (2017). Sportiwnyj media­tekst: zarożdenije i razwitije (na materiale periodicieskich izdannij XVII–XIX wieka). Tomsk).

Ciesek B. (2018). Dyskursy dyskryminacji i tolerancji w przestrzeni publicznej współczesnej Polski (wartości, postawy, strategie). Katowice.

Czachur W. (2020). Lingwistyka dyskursu jako zintegrowany program badawczy. Wrocław.

Czapla A., Koper M. (red.) (2016). Język i sport. Lublin.

Dayan D., Katz E. (2008). Wydarzenia medialne. Historia transmitowana na żywo, tłum. A. Sa­wisz. Warszawa.

Deberny K., Płoszaj K., Firek W. (2016). Błyszczący sterowiec. Pierre de Coubertin o sporcie i olimpizmie. Warszawa.

Dziagacz J. Profesjolekt dziennikarski [http://www.pulib.sk/elpub2/FF/Olostiak2/pdf_doc/33.pdf; 21.07.2014].

Ficek E., Ochwat M., Sujkowska-Sobisz K., Wójcik-Dudek M. (red.) (2018). Społeczeństwo obywatelskie. Edukacja, wartości, style komunikacyjne. Katowice [http://www.spoleczen­stwoobywatelskie.edu.pl; 1.03.2020].

Grochala B. (2016). Telewizyjna transmisja sportowa w ujęciu genologii lingwistycznej na mate­riale transmisji meczów piłki nożnej. Łódź.

Grochala B. (2019). Media a przemoc w sporcie – językowe zachowania dziennikarzy wobec prze­jawów agresji. W: D. Suska, R. Bizior (red.). Przemoc w komunikacji. Częstochowa.

Gwóźdź A. (oprac.) (2003). Media, eros, przemoc. Sport w czasach popkultury. Kraków.

Jarosz M., Drzewiecki P., Płatek P. (red.) (2013). Sport w mediach. Warszawa.

Jarvis M. (2003). Psychologia sportu, przekł. M. Gajdzińska. Gdańsk.

Kalisz A. (2019). Stacje ogólne i tematyczne polskiej telewizji z perspektywy genologicznej. Katowice.

Kita M. (1979). Problem strukturowania tekstów radiowych i telewizyjnych sprawozdań sporto­wych. Socjolingwistyka, nr 2, s. 133–148.

Komunikaty Centrum Informacji TVP. Sukces oglądalności nowego sezonu Pucharu Świata w skokach narciarskich!, 19.11.2018 [http://www.tvp.pl; 23.03.2019].

Koper M. (2016). Język sportu – problematyka badawcza. W: A. Czapla, M. Koper (red.). Język i sport (s. 13–40). Lublin.

Kozieł A. (2003). Za chwilę dalszy ciąg programu. Telewizja Polska czterech dekad. 1952–1989. Warszawa.

Kurdupski M. (28.03.2018). 5,11 mln widzów PŚ w skokach w TVP1 i Eurosporcie. Cykl zyskał 280 tys. oglądających [https://www.wirtualnemedia.pl/artykul/ogladalnosc-ps-w-skokach­-tvp1-eurosport-5–11-mln-widzow; 23.03.2019].

Loewe I. (2014). Sport w mediasferze z perspektywy lingwisty. Postscriptum Polonistyczne, nr 2, s. 71–92.

Loewe I. (2016). Igrzyska olimpijskie w polskiej telewizji. W: E. Pawlak-Hejno, M. Piechota, P. No­wak (red.). Igrzyska olimpijskie w mediach masowych 1948–1984 (s. 11–27). Lublin.

Loewe I. (2017). Symbole igrzysk olimpijskich z perspektywy lingwistyki dyskursu. Zeszyty Na­ukowe KUL, nr 2, s. 37–52.

Loewe I. (2018a). Dyskurs telewizyjny: transmisja mszy świętej. W: M. Wójcicka, M. Dziekanow­ska (red.). Tradycja dla współczesności. Ciągłość i zmiana. T. 12: Kultura jako komunikacja (s. 129–146). Lublin.

Loewe I. (2018b). Dyskurs telewizyjny w świetle lingwistyki mediów. Katowice.

Michalczyk S. (2008). Społeczeństwo medialne. Studia z komunikowania masowego. Katowice.

Molęda-Zdziech M. (2013). Czas celebrytów. Mediatyzacja życia publicznego. Warszawa.

Nowowiejski B. (2011). Współczesne polskie słownictwo sportowe w ujęciu normatywnym. W: B. Pędzich, D. Zdunkiewicz-Jedynak (red.). Polskie dźwięki, polskie słowa, polska grama­tyka (system – teksty – norma – kodyfikacja). Warszawa.

Ożdżyński J. (1970). Polskie współczesne słownictwo sportowe. Wrocław-Warszawa-Kraków.

Pallus P. (2016). TVP wysyła do Rio de Janeiro 45 osób. Pokaże ponad 700 godzin transmisji z igrzysk [https://www.wirtualnemedia.pl/artykul/tvp-wysyla-do-rio-de-janeiro-45-osob­-pokaze-ponad-700-godzin-transmisji-z-igrzysk_2; 23.03.2019].

Pawlas J. (1972). Polska gola, czyli o sporcie w telewizji. Ekran, nr 34.

Pisarek W. (red.) (2006). Słownik terminologii medialnej. Kraków.

Polok K. (2007). Funkcje języka w języku sportu – próba analizy. W: G. Szpila (red.). Język polski XXI wieku: analizy, oceny, perspektywy. Kraków.

Rekowski W. (1989). Sport w przekazie telewizyjnym. Warszawa.

Rocznik Demograficzny GUS (2018). Dane na 30.06.2017 [https://stat.gov.pl/; 23.03.2019].

Rotkiewicz M. (2016). Symbole i maskotki olimpijskie. Warszawa.

Sahaj T. (2007). Fani futbolowi. Historyczno-społeczne studium zjawiska kibicowania. Poznań.

Skowronek B. (2013). Mediolingwistyka. Wprowadzenie. Kraków.

Szczepański J.A. (1980). Od Olimpii do olimpiad. Kraków.

Witosz B. (2016). Kategoria dyskursu w polonistycznej edukacji akademickiej. W: W. Czachur, A. Kulczyńska, Ł. Kumięga (red.). Jak analizować dyskurs? Perspektywy dydaktyczne (s. 19–39). Kraków.