Artykuł jest recenzją monografii Agnieszki Mrozik Architektki PRL-u. Komunistki, literatura i emancypacja kobiet w powojennej Polsce, która ukazała się w roku 2023. Książka składa się ze wstępu oraz siedmiu rozdziałów stanowiących samodzielne całości połączone wspólnym tematem. Jest nim udział polskich kobiet o lewicowym rodowodzie i światopoglądzie w kształtowaniu rzeczywistości polityczno-społecznej Polski Ludowej wraz z przemilczaniem bądź deprecjonowaniem ich działalności i dokonań w dzisiejszym rodzimym dyskursie o historii kobiet. Recenzentka konfrontuje tematykę monografii z doświadczeniami pokolenia własnego i pokolenia jej rodziców, nawiązując w ten sposób do projektu krytyki nostalgicznej autorstwa Stuarta Tannocka.

This article is a review of Agnieszka Mrozik’s monograph titled Female Architects of the People’s Republic of Poland: Communist Women, Literature and Women’s Emancipation in Post-War Poland, published in 2023. Consisting of an introduction and seven chapters, each constituting independent wholes linked by a common theme, Mrozik’s work aims to discuss the participation of Polish women of leftist origin and worldview in shaping the political and social reality of the Polish People’s Republic, while also exploring attempts to silence or devalue their activities and achievements in the current Polish discourse on women’s history. The reviewer connects these themes with the experiences of both her own and her parents’ generation, thus drawing on Stuart Tannock’s idea of “nostalgia critique.”