Artykuł analizuje projekt performatywno-fotograficzny Barbary Gryki „Architektura od środka”, który powstał na Osiedlu LSM projektu Oskara i Zofii Hansenów w Lublinie w latach 2018-2019. Skupia się na zagadnieniu pracy artystki ze społecznością mieszkańców osiedla, a w szczególności sposobie ich fotografowania, który zostaje zestawiony z praktyką dokumentalną Zofii Rydet, do której odwołuje się sama artystka. Wykorzystując teorię „performatywności gestu fotograficznego” Richarda Schustermana pokażę, w jaki sposób Gryka włączała mieszkańców w proces fotografowania, tym samym oddając im częściową sprawczość nad ich własną reprezentacją. Dodatkowo artykuł stawia tezę, że dzieło Gryki jest w dużej mierze projektem „autoetnograficznym”, w którym artystka i jej doświadczanie życia na osiedlu Hansenów staje się głównym tematem artystycznych badań.