Tekst jest próbą porównania Podróży dwudziestej drugiej Stanisława Lema i In partibus infidelium Jacka Dukaja. Oba opowiadania opisują losy Kościoła katolickiego po odkryciu rozumnych ras w kosmosie oraz kolejne etapy międzyplanetarnej ewangelizacji.
Bliższa analiza tekstów pozwala stwierdzić, że obaj pisarze posługują się metodą futurologiczną. Lem projektuje powrót do tego, co było, inkrustując swą opowieść realiami średniowiecznymi (męczeństwa, krucjaty). Dukaj zwraca się ku pewnej zasadzie rządzącej dziejami, wedle której przyszłością będą kierować takie same prawa, co przeszłością – niekoniecznie przynosząc dokładnie taką samą sytuację. Historię tworzą kolejne etapy, cyklicznie powtarzające się z pewną różnicą.
W opowiadaniu Dukaja ujawniają się też elementy myślenia gnostyckiego i ewolucjonistycznego, a także techgnostyckiego, wedle których rozwój naukowo-techniczny staje się wyznacznikiem postępu.

The text is an attempt to compare the Twenty-Second Voyage by Stanisław Lem and In partibus infidelium by Jacek Dukaj. Both stories describe the fate of the Catholic Church after the discovery of sentient races in the space and further stages of interplanetary evangelization.
A closer analysis of the texts shows that both writers use a futurological method. Lem projects a return to what already had been, ornamenting his story with medieval setting (martyrdom, crusades). Dukaj references a certain principle governing the history, according to which the future will be governed by the same laws as the past, but not necessarily resulting in exactly the same situation. History is made of successive stages, recurring cyclically with a certain difference.
Dukaj’s story also shows elements of Gnostic, evolutionist, as well as techno-Gnostic thinking, according to which the scientific and technical development becomes a determinant of progress