jeden z ojców-założycieli współczesnej demokracji portugalskiej. Z wykształcenia historyk i prawnik, przeciwnik dyktatury Salazara od czasów studenckich, wielokrotnie aresztowany i więziony. W 1968 r. został skazany na wygnanie na Wyspie Świętego Tomasza, w 1970 r. wyemigrował do Włoch i Francji. Jeden z założycieli Portugalskiej Akcji Socjalistycznej (1964) i Partii Socjalistycznej (1973). Powrócił do Portugalii w pierwszych dniach rewolucji goździków. Partia Socjalistyczna pod jego przywództwem wygrała pierwsze wybory demokratyczne w 1975 r., zdobywając 38 proc. głosów. Był ministrem spraw zagranicznych, premierem (trzykrotnie) oraz w latach 1986–1996 prezydentem. Autor wielu książek, wciąż czynny w życiu politycznym Portugalii i Europy.