FAQ

Twórczość jako źródło kultury

Data publikacji: 01.09.2011

Zarządzanie w Kulturze, 2011, Tom 12, Numer 2, s. 159 - 180

https://doi.org/10.4467/20843976ZK.11.012.0135

Autorzy

Andrzej Mirski
Uniwersytet Jagielloński w Krakowie, Polska, ul. Gołębia 24, 31-007 Kraków
Wszystkie publikacje autora →

Tytuły

Twórczość jako źródło kultury

Abstrakt

Creativity as the source of culture

In this paper the author presents human creativity as the main source of culture. Logically, it comes even from the definition of culture, understood as everything created by men (everything, which does not belong to nature). Creation by man includes the material, symbolic and societal types of culture. In the field of symbolic culture, like art, science or media, the process of creativity includes activities which result in new and valuable products. Creativity develops in the private, social and cultural domains. In the private domain an individual creates something, which is new and valuable for himself (or herself). In the social domain an individual creates something, which is new and valuable to a group, where he or she belongs. Finally, creativity in the cultural domain means creating something, which is new and valuable for all human culture. Normally it is possible through the publication or public presentation of a product, after a process of selection. Thus, normally there exists a barrier of entering this main. Creativity in the domain of culture requires not only being a creative person in the psychological sense, but also a huge amount of knowledge and practice in the specific field of activity. But by enhancing the private and social creativity, it is possible to enlarge the number of persons, which could inspire to enter the domain of cultural activity. Moreover, the true creative activity always contains the individual, private, authentic internal perspective, and is always directed to some social environment.
Also, the new ways of distributing the creative products, like the Internet, makes the barrier to cultural creativity less tight, than they used to be in the past.

Bibliografia

Czerwiński M., Profile kultury, Warszawa 1980.

Dobrołowicz W., Psychodydaktyka kreatywności, Warszawa 1995.

Fromm E., Mieć i być, „Odra” 1979, nr 4.

Goodenough W.H., Culture, language and society, Menlo Park 1981.

Kępiński A., Melancholia, Warszawa 1985.

Kłosowska A., Socjologia kultury, Warszawa 1983.

Kocowski T., Aktywność twórcza człowieka. Filogeneza. Funkcja. Uwarunkowania, (w:) tenże, Szkice z teorii twórczości i motywacji (red. H. Sękowa, A. Tokarz), Poznań 1991.

Kolańczyk A., Uwaga w procesie przetwarzania informacji, (w:) M. Materska, T. Tyszka (red.), Psychologia i poznanie, Warszawa 1997.

Kotarba A., Odnaleźć gwiezdny pył, „Gazeta Wyborcza”, 30.08.2006.

Kozielecki J., Psychotransgrecjonizm, Warszawa 2001.

Kozielecki J., Transgresja i kultura, Warszawa 1997.

Manfred A., Napoleon, Warszawa 1981.

Maslow A., Towards a Psychology of Being, Princeton–New York 1962.

Narodowa Strategia Rozwoju Kultury na lata 2004–2013, www.mk.gov.pl [odczyt: 27.09.2011].

Nęcka E., Wymiary twórczości, (w:) K.J. Szmidt, K.T. Piotrowski (red.), Nowe teorie twórczości. Nowe metody pomocy w tworzeniu, Kraków 2002.

Nęcka E., Psychologia twórczości, Gdańsk 2001.

Nęcka E., Proces twórczy i jego ograniczenia, Kraków 1897.

Nierenberg B., Ekonomiczne przesłanki zarządzania kulturą, „Culture management. Semi-annual Magazine” 2009, R. II, vol. 2.

Popek S., Człowiek jako jednostka twórcza, Lublin 2001.

Popek S., Zdolności i uzdolnienia twórcze – podstawy teoretyczne, (w:) tenże (red.), Aktywność twórcza dzieci i młodzieży, Warszawa 1988.

Popper K.R., Epistemology Without a Knowing Subject, (w:) Objective Knowledge: An Evolutionary Approach, Oxford 1972.

Proctor T., Zarządzanie twórcze, Warszawa 1998.

Radlińska H., Oświata dorosłych, Warszawa 1947.

Smolski R., Smolski M., Stadtmüller E.H., Słownik encyklopedyczny. Edukacja obywatelska, Wrocław 1999.

Sołowiej J., Psychologia twórczości, Gdańsk 1997.

Stein M.I., Creativity and culture, „Journal of Psychology” 1953, nr 36.

Sternberg R.J., Beyond IQ: A triarchic theory of intelligence, Cambridge 1985.

Suprewicz J., Wiedza o społeczeństwie od A do Z. Repetytorium, Warszawa 1998.

Szulborska-Łukasiewicz J., Polityka kulturalna w Krakowie, Kraków 2009.

Śmiechowski B., O muzyce najpiękniejszej ze sztuk, Warszawa 2005.

Informacje

Informacje: Zarządzanie w Kulturze, 2011, Tom 12, Numer 2, s. 159 - 180

Typ artykułu: Oryginalny artykuł naukowy

Tytuły:

Polski:

Twórczość jako źródło kultury

Angielski:

Creativity as the source of culture

Autorzy

Uniwersytet Jagielloński w Krakowie, Polska, ul. Gołębia 24, 31-007 Kraków

Publikacja: 01.09.2011

Status artykułu: Otwarte __T_UNLOCK

Licencja: Żadna

Udział procentowy autorów:

Andrzej Mirski (Autor) - 100%

Korekty artykułu:

-

Języki publikacji:

Polski

Liczba wyświetleń: 3060

Liczba pobrań: 990

<p> Twórczość jako źródło kultury</p>