Augé Marc (2010). Nie-miejsca. Wprowadzenie do antropologii hipernowoczesności. Warszawa: PWN.

Barnard Alan (2000). Antropologia. Warszawa: PIW.

Angrosino Michael (2015). Badania etnograficzne i obserwacyjne. Warszawa: PWN.

Barthes Roland (2000). Mitologie. Warszawa: Wydawnictwo KR.

Bengsten Peter (2017). The Myth of the „Street Artist”: A Brief Note on Terminology. Street Art and Urban Creativity Scientific Journal, 3(1), 104–105.

Burrell Gibson, Morgan Gareth (1979). Sociological Paradigms and Organizational Analysis. London–Portsmouth–New Hampshire: Heinemann.

Carlson Marvin (2007). Performans. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.

Cohen David, Greenwood Ben (1981). The Buskers: A History of Street Entertainment. Newton Abbot–London–North Pomfret: David & Charles.

Czeremski Maciej (2016). Strategia mitu w marketingu: Jak wiedza o tradycyjnych opowieściach i ewolucji ludzkiego umysłu pomaga zarządzać marką. Kraków: LIBRON.

Doumpa Vivian, Broad Nick (2016). Street Performing: Low Cost, High Impact. W: Hans Karssenberg, Jeroen Laven, Meredith Glaser, Mattijs van t’Hoff (red.), The City at Eye Level: Lessons for Street Plinths, Delft: Eburon, 113–115.

Flick Uwe (2011). Jakość w badaniach jakościowych. Warszawa: PWN.

Gibbs Graham (2011). Analizowanie danych jakościowych. Warszawa: PWN.

Grygier Ewelina (2012). Muzyk(a) ulicy. Pomiędzy sztuką, a żebractwem. W: Teksty pokonferencyjne PIA – SAID, Spotkania z Antropologią – Interdyscyplinarne Dyskusje. Warszawa: Polski Instytut Antropologii, 1–8.

Grygier Ewelina (2020). Artysta, performer, żebrak. Zjawisko muzykowania ulicznego w Polsce w XXI wieku w świetle teorii performansu (niepublikowana praca doktorska). Warszawa: IS PAN.

Hołda Renata (2015). Miasto jako przestrzeń performansu kulturowego. Studia Etnologiczne i Antropologiczne, 15, 131–143.

Judgment of the Court (Sixth Chamber) of 3 March 1994. R.J. Tolsma v Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden. Reference for a preliminary ruling: Gerechtshof Leeuwarden – Netherlands. VAT – Supply of Services Effected for Consideration – Definition –, C-16/93 (EUR-Lex 33, 1994), https://eur-lex.europa.eu/legal-content/EN/TXT/?uri=CELEX:61993CJ0016 [odczyt: 4.03.2018].

Konecki Krzysztof (2000). Studia z metodologii badań jakościowych. Teoria ugruntowana. Warszawa: PWN.

Kostera Monika (2003). Antropologia organizacji: Metodologia badań terenowych. Warszawa: PWN.

Kostera Monika (2010). Organizacje i archetypy. Warszawa: Wolters Kluwer.

Kostera Monika, Śliwa Martyna (2012). Zarządzanie w XXI wieku: Jakość, twórczość, kultura. Warszawa: Oficyna Wolters Kluwer.

Leary Mark (1999). Wywieranie wrażenia na innych: o sztuce autoprezentacji. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne.

Niżnik Józef (1978). Mit jako kategoria metodologiczna. Kultura i Społeczeństwo, 3, 163–174.

Orzechowski Emil (2015). Arte et ratione. W: Bogusław Nierenberg, Roman Batko, Łukasz Sułkowski (red.), Zarządzanie humanistyczne. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 63–74.

Patton Michael (1990). Qualitative Evaluation and Research Methods. Newbury Park: Sage.

Połeć Marta (2018). Artyści uliczni polskich miast. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Połeć Marta (2019). Wizerunek artystów ulicznych w mediach. Zarządzanie w Kulturze, 19(2), 157–179.

Potocka Anna Maria (2002). Daj spokój, to tylko sztuka. W: Publiczna przestrzeń dla sztuki?, Maria Anna Potocka (red.), Kraków–Wien: Bunkier Sztuki: inter esse, Triton, 91–116.

Scholes Percy (1970). Street Music. W: John Owen Ward (red.), The Oxford Companion to Music. London–New York–Toronto: Oxford University Press, 986–990.

Turner Victor (2010). Proces rytualny. Warszawa: PIW.

Watt Paul (2018). Introduction. Street Music in the Nineteenth Century: Histories and Historiographies. Nineteenth-Century Music Review, 15, 3–8.

Weber Ernst (2006). Strassen Musik. Oesterreichisches Musiklexikon, t. 5. Wien: Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften, 2325–2326.

Wieczorkiewicz Bronisław (1971). Warszawskie ballady podwórzowe. Pieśni i piosenki warszawskiej ulicy, Warszawa: PIW.

Źródła prasowe

Anonim (1924a). Mali artyści – ich życie i nędza. Express Wieczorny Ilustrowany, 24.09.1924, 3.

Anonim (1924b). Nie mogę się doczekać wiosny!… Express Wieczorny Ilustrowany, 12.03.1924, 4.

Anonim (1924c). W słoneczne jasne dni przeciąga przez podwórza łódzkie korowód dziwnych gości. Express Wieczorny Ilustrowany, 24.05.1924, 3.

Anonim (1925). Sentymentalna Łódź. Express Wieczorny Ilustrowany, 5.10.1925, 4.

Anonim (1926a). Gdy „jazzband” gra na podwórku… Łódzkie Echo Wieczorne, 20.08.1926, 6.

Anonim (1926b) Ekscentryczna przygoda łódzkiego trubadura. Założył się o 10 złotych, że wystąpi z mandoliną na łódzkich podwórkach. Express Wieczorny Ilustrowany, 22.01.1926, 4.

Anonim (1927). Krwawy dramat ślepego grajka. Express Wieczorny Ilustrowany, 3.01.1927, 5.

Anonim (1929a). Mistrz smyczka srodze oszukany przez mistrzynię rondla. Express Wieczorny Ilustrowany, 11.04.1929, 3.

Anonim (1929b). Łódzki Janko-muzykant. 12-letni chłopczyk wędruje z podwórza na podwórze grając na skrzypeczkach. Express Wieczorny Ilustrowany, 11.06.1929, 3.

Anonim (1929c). Smutek kwartetu. Ten, którego brakowało do kwintetu zrobił „grandę”. Express Wieczorny Ilustrowany, 21.07.1929, 3.

Anonim (1930). Żebracy i muzycy jednakowo są traktowani przez niektórych właścicieli domów. Express Wieczorny Ilustrowany, 5.12.1930, 4.

Anonim (1936). Egzekucje skazańców przy akompaniamencie skrzypiec. Express Wieczorny Ilustrowany, 21.10.1936, 2.

Weingarten Gene (2007). Pearls Before Breakfast: Can One of The Nation’s Great Musicians Cut Through the Fog of A D.C. Rush Hour? Let’s Find Out. The Washington Post Magazine, 8.04.2007, https://www.washingtonpost.com/gdpr-consent/?next_url=https%3a%2f%2fwww.washingtonpost.com%2flifestyle%2fmagazine%2fpearls-before-breakfast-can-one-of-the-nations-great-musicians-cut-through-the-fog-of-a-dc-rush-hour-lets-find-out%2-f2014%2f09%2f23%2f8a6d4 [odczyt: 7.03.2020].