Islamska Republika Iranu od czasów rewolucji z 1979 r. realizuje plan osiągnięcia przez to państwo statusu mocarstwa regionalnego. Proces ten wymaga od Iranu angażowania się w sprawy Bliskiego Wschodu oraz aktywną próbę wpływania na ich przebieg. Przykład konfliktu izraelsko‑palestyńskiego pokazuje, w jak dużym stopniu kwestia Palestyny jest istotna z punktu widzenia regionu, a w szczególności z perspektywy państw chcących odgrywać istotną rolę w formowaniu się bliskowschodniej polityki. Atak Hamasu wymierzony w Izrael z pozoru wydawać się może jedynie lokalnym kryzysem motywowanym próbą uzyskania niepodległości przez Palestyńczyków, jednak na poziomie regionalnym wpisuje się on w szeroko zakrojony proces przenikania się stref wpływu oraz walki o dominację pomiędzy państwami dążącymi do hegemonii regionalnej. Jednocześnie bezpośrednim celem tego konfliktu nie jest zwycięstwo militarne, lecz realizacja założeń w domenie informacyjnej jako narzędzia wpływającego na możliwości w dziedzinie polityki i bezpieczeństwa Bliskiego Wschodu. Z punktu widzenia Iranu wydarzenia te są idealną okazją do konsolidacji państw regionu, które są przeciwne Izraelowi, a w szerszym ujęciu dążą do ograniczania wpływów aktorów spoza regionu na sprawy Bliskiego Wschodu. Tworzy to sytuację, w której pomimo braku bezpośredniego zaangażowania w zainicjowanie konfliktu przez Iran może on czerpać potencjalne korzyści z eskalacji napięcia w obrębie kwestii palestyńskiej.

Since the 1979 revolution, the Islamic Republic of Iran has been implementing a plan to achieve the status of a regional power for this country. This process requires Iran to engage in Middle Eastern affairs and actively try to influence their course. The example of the Israeli‑Palestinian conflict shows how important the Palestinian issue is from the perspective of the region, and in particular from the perspective of states wishing to play a significant role in the formation of Middle Eastern policy. At first glance, Hamas’s attack on Israel may seem to be only a local crisis motivated by the Palestinians’ attempt to gain independence, but at the regional level it is part of a broad process of interpenetration of zones of influence and the struggle for dominance between states striving for regional hegemony. At the same time, the direct goal of this conflict is not military victory, but the implementation of assumptions in the information domain as a tool influencing the possibilities in the field of politics and security in the Middle East. From Iran’s perspective, these events are an ideal opportunity to consolidate the countries of the region that are opposed to Israel and, more broadly, seek to limit the influence of actors from outside the region on Middle Eastern affairs. This creates a situation in which, despite Iran’s lack of direct involvement in initiating the conflict, it can potentially benefit from the escalation of tensions in the Palestinian issue. Cezary Dryzd