The aim of the paper is to explore how the myth of Dunkirk is depicted in one of contemporary British historical novels, Lissa Evans’s Their Finest Hour and a Half (2009). With reference to relevant examples from the novel, it is asked if the myth is cultivated or debunked. The article poses the question whether the novel evokes nostalgia for national unity, conveys a hopeful message about more equal opportunities for women than before the war, or reassesses history in a tragicomic manner. Three aspects addressed in Their Finest Hour and a Half are taken into consideration, namely, first, women’s role in myth-making; second, soldiers’ attitude towards uplifting myths surrounding the evacuation of Dunkirk; third, the impact of propaganda films on those living in the 1940s and facing the harsh reality of the war.

Celem artykułu jest zbadanie, w jaki sposób mit Dunkierki został przedstawiony w jednej ze współczesnych brytyjskich powieści historycznych – Their Finest Hour and a Half (2009) Lissy Evans. Odwołując się do konkretnych przykładów z powieści, zadajemy sobie pytanie, czy mit jest nadal kultywowany, czy też kontestowany. Artykuł stawia pytanie, czy powieść wywołuje nostalgię za jednością narodową, niesie optymistyczne przesłanie o rów­niejszych szansach kobiet w trakcie wojny aniżeli przed nią, czy też w sposób tragikomiczny dokonuje ponownej oceny historii. Pod uwagę brane są trzy aspekty, o których traktuje Their Finest Hour and a Half, a mianowicie, po pierwsze, rola kobiet w tworzeniu mitów; po drugie, stosunek żołnierzy do podnoszących na duchu mitów związanych z ewakuacją Dunkierki; po trzecie, wpływ filmów propagandowych na ludzi żyjących w latach 40. XX wieku i zmagają­cych się z trudną rzeczywistością wojny.