Rocznik Przemyski' (zeszyt Literatura i Język) jest naukowym czasopismem recenzowanym, publikującym artykuły, rozprawy, edycje źródłowe, recenzje przede wszystkim z obszaru dyscyplin literaturoznawczych i językoznawczych. Na układ każdego zeszytu składają się nadrzędne działy - obecnie są to: 'Artykuły i rozprawy' 'Miscellanea', 'Historia mówiona', 'Recenzje'. Każdemu samodzielnemu tekstowi towarzyszy streszczenie w języku angielskim, również spis treści tłumaczony jest na język angielski.
Pismo w obecnym kształcie, jako wyodrębniony zeszyt tematyczny 'Rocznika Przemyskiego', ukazuje się od 1995 roku, natomiast tradycja pisma sięga 1912 roku, kiedy opublikowany został pierwszy tom 'Rocznika Przemyskiego'. W latach 1995-2011 redaktorem naczelnym zeszytu Literatura i Język był prof. Jerzy Starnawski (wespół z prof. Jerzym Bartmińskim w latach: 2003-2007 i w roku 2010), od 2012 roku funkcję redaktora naczelnego pełni prof. dr hab. Piotr Borek. Wydawcą pisma jest Towarzystwo Przyjaciół Nauk w Przemyślu.
Czasopismo dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury.
Czasopismo dofinansowano ze środków Gminy Miejskiej Przemyśl.
Czasopismo dofinansowano ze środków otrzymanych od Przemyskiej Biblioteki Publicznej im. Ignacego Krasickiego i Uniwersytetu Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie.
Rocznik Przemyski Literatura i Język ukazuje się od 1995 roku. Jest czasopismem punktowanym. Rocznik Przemyski Literatura i Język jest publikowany dzięki współpracy z Instytutem Filologii Polskiej Uniwersytetu Pedagogicznego im. KEN w Krakowie.
Pierwszy tom „Rocznika Przemyskiego” ukazał się w 1912 r. Został wydrukowany w przemyskiej drukarni Jana Łazora w nakładzie 500 egzemplarzy i zawierał pracę Jana Smołki pt. Powstanie wielkopolskie przeciwko Szwedom w latach 1655-1657 oraz część sprawozdawczą dotyczącą działalności Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Przemyślu i jego agend oraz wykaz członków Towarzystwa. Kolejne tomy Rocznika przed 1939 r. ukazały się w latach 1913, 1924, 1925, 1927 (tomy II-VII). Publikowano w nich głównie rozprawy z zakresu historii średniowiecznej i nowożytnej oraz sprawozdania Dyrekcji i kasowe TPN. Periodyk do 1927 roku ukazywał się pod tytułem „Rocznik Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Przemyślu”. Tomu VIII z powodu braku środków finansowych nie wydrukowano (jego wydanie było planowane na rok 1936).
Pierwszy „powojenny” tom „Rocznika Przemyskiego” ukazał się w 1959 r. Następne numery czasopisma zawierały przede wszystkim prace historyczne, jak również rozprawy z zakresu archeologii i etnografii. W kolejnych tomach ukazywały się artykuły z różnych dziedzin, najczęściej w porządku: archeologia, historia, językoznawstwo i literaturoznawstwo, nauki przyrodnicze, techniczne i pedagogiczne, a więc z dziedzin obejmujących działalność Towarzystwa.
W 1994 r. ukazał się podwójny tom Rocznika (nr 29-30) składający się z 8 zeszytów obejmujących prace z takich dyscyplin naukowych jak: archeologia, historia języka i literatury, historia oświaty i wychowania, nauki przyrodnicze, nauki rolnicze i nauki medyczne oraz dwa zeszyty uzupełniające – jeden zawierał Kronikę TPN za lata 1987-1993 (z. 9), a drugi – Bibliografię zawartości „Rocznika Przemyskiego” za lata 1909-1911-1993/1994 (z. 10). Następne numery „Rocznika Przemyskiego” ukazywały się już w podziale na tematyczne zeszyty.
Podział „Rocznika Przemyskiego” na zeszyty – wydawane od roku 1995 odrębnie – utrzymuje się do dziś. Po 1995 r. opublikowano poszczególne zeszyty „Rocznika Przemyskiego” reprezentujące: archeologię, historię, historię wojskowości, literaturę i język, historię sztuki, nauki przyrodnicze i nauki rolnicze, nauki pedagogiczne, socjologię. W ramach Rocznika Przemyskiego ukazywały sie również zeszyty dotyczące nauk medycznych, które tworzyły Acta Medica Premisliensia. Obecnie regularnie ukazują się zeszyty: Historia, Historia Wojskowości, Literatura i Język oraz Nauki Przyrodnicze.