Celem artykułu jest analiza związków i konsekwencji pomiędzy funkcjonowaniem regionalnych ugrupowań w Afryce Subsaharyjskiej (SSA) a Umowami o Partnerstwie Gospodarczym (EPAs) zawieranymi z tym regionem przez Unię Europejską. Początkowo w negocjacjach EPAs dominowało podejście integracyjne, oparte na istniejących ugrupowaniach integracyjnych. Ostatecznie jednak proces negocjacji przebiega w czterech regionalnych obszarach w Afryce, których zakres nie do końca pokrywa się z zakresem terytorialnym ugrupowań integracyjnych na tym kontynencie: Afryka Środkowa, Afryka Zachodnia, Afryka Wschodnia i Południowa, Wspólnota Rozwoju Afryki Południowej (SADC) oraz w dwóch pozaafrykańskich: CARIFORUM (Karaiby) i Pacyfik. Wydaje się, że jest to dyskusyjny i rodzący wiele konsekwencji sposób negocjacji dla regionu SSA, gdzie istnieją bardzo liczne, nakładające się na siebie ugrupowania integracyjne. W artykule zastosowano metodę analityczno-opisową, wykorzystując krajowe i zagraniczne źródła literaturowe, akty prawa wtórnego Unii Europejskiej w postaci rozporządzeń i dane statystyczne UNCTAD.

The article aims at analysing the interrelations between the functioning of regional economic integration arrangements in Sub-Saharan Africa (SSA) and the Economic Partnership Agreements (EPAs) signed with the region by the European Union as well as their consequences. Initially, an integration approach (based on the existent integration arrangements) was dominating in the EPA negotiations. The negotiation process, however, covers four regions in Africa, whose scope does not necessarily overlap with integration arrangements on the Continent. These are: Central Africa, Western Africa, Eastern and Southern Africa, South African Development Community (SADC) as well as two extra-African regions: CARIFORUM (the Caribbean) and the Pacific. It seems that the way of leading the negotiations is debatable and bears many significant consequences for the SSA region, where many overlapping integration arrangements exist. The article, based on Polish and international literature, utilizes analytical-descriptive method of the secondary legislation of the EU (regulations) as well as the statistical data provided by the UNCTAD.