During the financial crisis in 2007–2009 banks all around the world suffered liquidity problems and were a subject to a system stability testing. The problems of large financial institutions, such as Bear Sterns, Fannie Mae or Freddie Mac, drew attention to the issue of financial liquidity more than ever in 2007. After the collapse of Lehman Brothers a question was raised about the stability and system security of the largest institutions in the financial system. Credit institutions recognised as systemically important, are distinguished by the enormous size of assets, which creates the risk of being too big to fail or too important to fail. The extent of links with other institutions on the market through various market segments makes them also too connected to fail.

Dekada obejmująca pokryzysowe lata 2009–2019 była korzystna dla chińskich banków pod względem budowania ich międzynarodowej pozycji. Nie dotknęły ich problemy z płynnością w takim stopniu, jak banki amerykańskie i europejskie. Głównym celem artykułu jest analiza miar wielkości i poziomu wskaźników rentowności chińskich globalnych banków ważnych systemowo (GSIBs) na tle banków amerykańskich. Analiza została przeprowadzona na tle koncepcji wyjaśniających wagę wielkości banku jako jednego z czynników przewagi konkurencyjnej i konkurencyjności banków. Badania dowiodły, że największe banki chińskie przewyższają banki amerykańskie pod względem zarówno aktywów, jak i uzyskiwanych miar rentowności, co wskazuje na trwałe zmiany w zakresie dominacji chińskich banków w międzynarodowym systemie finansowym.