W Polsce lata 60. XX w. były okresem odchodzenia od ograniczeń formalnych okresu stalinowskiego. Gospodarka, której podstawą był przemysł ciężki, wymagała nowych zakładów produkcyjnych, a ich kształt dyktowała technologia. Narastające ograniczenia narzucane przez centralnie sterowane państwo oraz zmienne priorytety inwestycyjne dotyczyły w mniejszym stopniu przedsięwzięć produkcyjnych niż innych dziedzin budownictwa. Projekty hal i urządzeń nie podlegały jeszcze typizacji, a ponadto miały uprzywilejowany status w pozyskiwaniu materiałów budowlanych. W tej sytuacji projektanci mogli kształtować je zgodnie z wymaganiami technologii i w konwencji estetyki modernistycznej. Powstała grupa wybitnych, niestety w większości nieistniejących już dzieł architektury przemysłowej, stanowiących ważny element w historii polskiej powojennej architektury.

The 1960s in Poland was a period when formal boundaries of the Stalinist period were being shaken off. The economy, with its reliance on heavy industry, was in dire need of new production facilities, the shape of which was dictated by the available technology. The mounting restrictions imposed by the centrally controlled state and changing investment priorities did not affect production undertakings inasmuch as other construction industry disciplines. At that time, equipment and industrial unit designs were not subject to categorisation yet, and furthermore enjoyed privileged status when it came to acquiring building materials. Such a situation gave designers a free run at shaping their creations to accommodate technological requirements and in accordance with the modernistic line. Numerous outstanding examples of industrial architecture were created, constituting an important element of the Polish post-war architecture. Unfortunately, only a few

survive to this day.