Wojciech Załuski

The concept of legal validity is regarded within the dominant legal-positivistic account of law as a non-gradable concept: a legal rule is either valid or non-valid. However, this account of validity is criticised by some scholars for being too strict and rigid. An attractive alternative would appear to be offered by Alf Ross’s account of validity as a probabilistic concept. Ross assumed that the stronger the predictions of judicial behaviour that a given rule generates, the higher the probability that can be assigned to its validity. However, this account of legal validity is by no means uncontroversial. In this paper, four objections against it are formulated: apparent gradability, problematic ascertainability, the normative insignificance of probabilistic information and the neglecting of the normativity of legal rules. These objections are treated in this paper as strong grounds for rejecting Ross’s claim that predictions of judicial behaviour formulated on the basis of rules are conceptually linked to their validity (i.e. they define their meaning); it is argued in the paper that they are merely a way of testing empirical hypotheses concerning the application (effectiveness) of legal rules.

Keywords: validity, probability, prediction, normative ideology

Uwagi krytyczne o probabilistycznym pojęciu obowiązywania Alfa Rossa.

Na gruncie dominującego stanowiska pozytywistycznego pojęcie obowiązywania prawa traktowane jest jako niestopniowalne: reguła prawna bądź obowiązuje, bądź nie obowiązuje. Jednak taka koncepcja obowiązywania krytykowana jest przez niektórych badaczy za nadmierny rygoryzm i sztywność. Z pozoru atrakcyjną alternatywą mogłaby być zaproponowana przez Alfa Rossa teoria obowiązywania jako pojęcia probabilistycznego. Ross zakładał, że im silniejsze predykcje odnośnie do przyszłych decyzji sędziowskich generuje reguła, tym wyższe prawdopodobieństwo można przypisać jej obowiązywaniu. Taka koncepcja nie jest jednak wolna od kontrowersji. W niniejszym artykule sformułowane zostały przeciw niej cztery zarzuty: zarzut pozornej stopniowalności, zarzut problematycznej stwierdzalności, zarzut normatywnej błahości probabilistycznej informacji i zarzut zaniedbywania normatywności reguł prawnych. Zarzuty te traktowane są w poniższym tekście jako stanowiące silne podstawy dla odrzucenia twierdzenia Rossa, że predykcje zachowań sędziowskich sformułowane na podstawie reguł są pojęciowo powiązane z ich obowiązywaniem (tj. definiują ich znaczenie); broniona jest teza, że są one jedynie sposobem testowania empirycznych hipotez dotyczących stosowania (efektywności) reguł prawnych.

The Moral Status of Helping and the Identified Victim Effect

Summary

Psychologists have noticed an interesting regularity consisting in the fact that people are more willing to help so-called identified victims than so-called statistical victims (this regularity has been called ‘the identifiable victim effect’). One of the controversial problems connected with this effect is a normative one, viz. can preferring identified victims be morally justified in the contexts of private decisions (i.e., made by ‘private’ citizens rather than public institutions)? The goal of this article is to defend three claims: (1) that the answer to the above normative question depends on two factors: the strength of the identified victims effect and the assumed view (utilitarian or non-utilitarian) on the normative status of helping; (2) that the proper view is one of the variants of the non-utilitarian approach (called in the paper ‘negative morality’ with elements of positive-partial morality); (3) that (with the exception of the strong variant of the identified victim effect) preferring identified victims is not morally improper.

Keywords: identified victim, statistical victim, obligation to help, utilitarianism, imperfect duty, supererogation

The research on this article was funded by the Ministry of Science and Higher Education in Poland, National Program for the Development of Humanities, no. 0068/NPRH4/H2b/83/2016. 

Moralny status pomagania a efekt ofiary zidentyfikowanej

Streszczenie

Psychologowie zaobserwowali interesującą prawidłowość polegającą na tym, że ludzie chętniej udzielają pomocy tzw. ofiarom zidentyfikowanym niż tzw. ofiarom statystycznym (prawidłowość ta została nazwana „efektem ofiary zidentyfikowanej”). Jedną z kontrowersyjnych kwestii wiążących się z tym efektem jest kwestia normatywna: czy preferowanie ofiary zidentyfikowanej w kontekście tzw. prywatnych decyzji (to jest podejmowanych przez prywatnych obywateli, a nie instytucje publiczne) daje się moralnie uzasadnić? Celem niniejszego artykułu jest obrona trzech tez: (1) że odpowiedź na powyższe pytanie normatywne zależy od dwóch czynników: siły efektu ofiary zidentyfikowanej orazprzyjętego poglądu (utylitarystycznego lub nieutylitarystycznego) na temat normatywnego statusu pomagania; (2) że właściwym poglądem jest jeden z wariantów stanowiska nieutylitarystycznego; (3) że (z wyjątkiem silnego wariantu efektu ofiary zidentyfikowanej) preferowanie osób zidentyfikowanych nie jest moralnie niewłaściwe.