Przedmiotem artykułu jest analiza Konwencji UNIDROIT z 1995 r., poprzedzona wprowadzeniem, w którym przedstawiono wcześniejsze próby przyjęcia przez społeczność międzynarodową podobnych rozwiązań. Autor omawia następnie szczegółowo bezwzględny obowiązek zwrotu skradzionego dobra kultury, przyjęte terminy przedawnienia oraz odszkodowanie dla nabywcy, który wykazał należytą staranność w nabyciu tego dobra, a także dodatkowe rozwiązania szczegółowe. Analogicznej analizie poddana jest sytuacja posiadacza dobra kultury pochodzącego z nielegalnego wywozu. Artykuł kończą rozważania na temat możliwych zmian udoskonalających rozwiązania przyjęte w Konwencji.
