W niniejszym artykule, po uwagach wstępnych, omówione zostało pojęcie osobowego spełnienia, a następnie podjęta została trudna i stale wzbudzająca duże zainteresowanie wśród badaczy problematyka relacji dzieci i młodzieży z ich rówieśnikami z niepełnosprawnością w środowisku szkolnym. W dalszej części – koncentrując się na centralnym zagadnieniu urzeczywistniania osobowego – ukazano uwarunkowania prowadzące do osobowego spełnienia człowieka na drodze kontaktu z „Innym” – słabym kondycyjnie człowiekiem. Całość rozważań zamyka krótkie podsumowanie. Człowiek jako osoba zobowiązany jest do urzeczywistniania siebie, do realizacji swojego człowieczeństwa, osiągnięcia swej pełni. Może to osiągnąć jedynie na drodze czynów moralnie dobrych. Bardzo ważne jest zatem kształtowanie już od najmłodszych lat właściwej postawy wobec drugiego człowieka, zwłaszcza słabego, chorego, dotkniętego cierpieniem. Celem artykułu jest ukazanie środowiska szkolnego jako miejsca urzeczywistniania osobowego dzieci i młodzieży na drodze relacji z osobami z niepełnosprawnością.
