Norbert Malec

Narzędzia oparte na sztucznej inteligencji (SI) w znaczny sposób wpływają na wzmacnianie bezpieczeństwa. Algorytmy SI ułatwiają przetwarzanie ogromnych ilości informacji, zwiększając szybkość i dokładność podejmowania decyzji. Sztuczna inteligencja i uczenie maszynowe (SI/ML) mają kluczowe znaczenie dla państwa w odpieraniu zintegrowanych ataków hybrydowych i nowych zagrożeń w cyberprzestrzeni. Istniejące możliwości w zakresie sztucznej inteligencji mają znaczny potencjał, wpływający na bezpieczeństwo narodowe, poprzez wykorzystanie istniejącej technologii uczenia maszynowego w automatyzacji, w pracochłonnych działaniach, takich jak analiza zdjęć satelitarnych i obrona przed cyberatakami.

Artykuł analizuje wybrane aspekty wpływu sztucznej inteligencji na zwiększenie zdolności państwa do ochrony swoich interesów i jego obywateli. Sztuczna inteligencja poprzez stosowanie sieci neutronowych, analityki predykcyjnej oraz AUM, umożliwia agencjom odpowiedzialnym za bezpieczeństwo, analizowanie ogromnych ilości danych i identyfikowanie wzorców, wskazujących na potencjalne zagrożenia. Integracja sztucznej inteligencji w systemach nadzoru, kontroli granicznej i ocenie zagrożeń, zwiększa zdolność do prewencyjnego reagowania na wyzwania związane z bezpieczeństwem. Ponadto algorytmy sztucznej inteligencji SSI ułatwiają przetwarzanie ogromnych ilości informacji, zwiększając szybkość i dokładność podejmowania decyzji przez organy działające na rzecz zapewnienia bezpieczeństwa.

Szybki rozwój SI skłania do kreowania szeregu pytań, pozwalających na ich stosowanie w zabezpieczeniu nie tylko bezpieczeństwa narodowego ale ochronie wszystkich obywateli. W szczególności warto odpowiedzieć na pytanie: w jaki sposób sztuczna inteligencja wpływa na bezpieczeństwo narodowe oraz wyjaśnić kwestię sposobu wykorzystania sztucznej inteligencji przez organy ścigania, celem osiągnięcia maksymalnych korzyści z nowej technologii w zakresie bezpieczeństwa i ochrony społeczności przed wzrastającą przestępczością. Analiza opiera się na metodzie opisowej zjawiska, poprzez wyjaśnienie koncepcji i zastosowań sztucznej inteligencji, celem określenia jej roli w sferze bezpieczeństwa krajowego.

Podejmowana jest analiza przydatności sztucznej inteligencji w szczególności w działaniach funkcjonariuszy różnych służb, odpowiedzialnych za szeroko rozumiane bezpieczeństwo, której celem jest obrona tezy, że pomimo pewnych zagrożeń dla ochrony praw człowieka ze strony SI, staje się ona najlepszym narzędziem w zwalczaniu wszelkiego rodzaju przestępczości w kraju. Postęp technologiczny w dziedzinie sztucznej inteligencji może mieć również szereg pozytywnych skutków dla egzekwowania prawa, oraz przydatne jest organom ścigania, na przykład w zakresie ułatwiania identyfikacji osób lub pojazdów, przewidywanie trendów w działaniach przestępczych, śledzenie nielegalnych działań przestępczych lub nielegalnych przepływów pieniędzy, flagowania i reagowania na fałszywe wiadomości.

Sztuczna inteligencja pojawiła się jako jedno z największych zagrożeń dla bezpieczeństwa informacji, ale są podejmowane działania celem ograniczenia tego nowego zagrożenia, ale także celem znalezienia rozwiązań w jaki sposób sztuczna inteligencja może stać się sprzymierzeńcem w walce z cyberbezpieczeństwem, przestępczością i zagrożeniami terrorystycznymi. SSI przeszukują ogromne zbiory danych ruchu komunikacyjnego, zdjęć satelitarnych i postów w mediach społecznościowych celem zidentyfikowania potencjalnych zagrożeń cyberbezpieczeństwa, działań terrorystycznych i przestępczości zorganizowanej. Wskazane jest żeby podczas analizy szans i zagrożenia, jakie sztuczna inteligencja stwarza dla bezpieczeństwa narodowego i publicznego, uzyskać strategiczną przewagę w kontekście szybkich zmian technologicznych a także zarządzać wieloma zagrożeniami związanymi z SI. W zakończeniu podkreślono wpływ SI na bezpieczeństwo narodowe, stwarzając szereg nowych możliwości, połączonych jednocześnie z wyzwaniami, na które agencje rządowe powinny być przygotowane w rozwiązywaniu dylematów etycznych, związanych z bezpieczeństwem. Co więcej, sztuczna inteligencja usprawnia analitykę predykcyjną, tym samym umożliwiając agencjom bezpieczeństwa bardziej precyzyjne przewidywanie potencjalnych zagrożeń i zwiększanie ich gotowości poprzez identyfikowanie słabych punktów w infrastrukturze bezpieczeństwa państwa.

Współczesny świat często wypiera starość i problemy jej towarzyszące. Gloryfikuje natomiast młodość, piękno i zdrowie, zapominając często, że mają one swój kres. Taki stan rzeczy sprawia, że osoby starsze są często marginalizowane przez społeczeństwo, a szczególnie jest to widoczne, jeśli chodzi o seniorów, którzy przebywają w różnych miejscach odosobnienia w tym również w jednostkach penitencjarnych. Jak pokazują dane statystyczne co roku wzrasta liczba osób w wieku senioralnym przebywających w izolacji penitencjarnej. Od kilku lat jest to nowe wyzwanie dla służby więziennej z punktu widzenia wykonania kary i działań podejmowanych na rzecz bezpieczeństwa podejmowanych na rzecz tej kategorii więźniów.
Celem artykułu jest analiza wpływu starzenia się populacji więźniów na politykę bezpieczeństwa w polskich zakładach karnych. W szczególności chodzi o ocenę, w jaki sposób zmieniające się potrzeby osadzonych w wieku senioralnym wpływają na organizację, infrastrukturę oraz procedury związane z zapewnieniem bezpieczeństwa w jednostkach penitencjarnych. Jak starzenie się populacji więźniów wpływa na realizację polityki bezpieczeństwa w polskich zakładach karnych? Czy obecne procedury i działania są adekwatne do wyzwań związanych z obsługą więźniów w wieku senioralnym? Odpowiednio do postawionego problemu badawczego sformułowano hipotezę, która zakłada, iż starzenie się populacji osadzonych wymusza modyfikację polityki bezpieczeństwa w zakładach karnych, zarówno w zakresie infrastruktury, jak i organizacji pracy personelu. Obecny system wymaga dostosowania do specyficznych potrzeb więźniów senioralnych, aby skutecznie zapewnić bezpieczeństwo oraz ochronę zdrowia i życia tej grupy. W celu odpowiedzi na problem badawczy oraz weryfikacji hipotezy zastosowano metody badawcza takie jak krytyczna analiza literatury, która dotyczyła przeglądu istniejących badań, raportów i dokumentów dotyczących demograficznych zmian w populacji więźniów a także analiza aktów prawnych zawierających przepisy dotyczące funkcjonowania zakładów karnych, szczególnie tych związanych nz prawami osadzonych, standardami bezpieczeństwa i opieką zdrowotną. Dokonano również analizy zależności między różnymi elementami systemu penitencjarnego, w tym polityką bezpieczeństwa, strukturą organizacyjną i potrzebami więźniów w wieku senioralnym.