Mieczysław Jagłowski
Studia Religiologica, Tom 55, Numer 1, 2022, s. 17-31
https://doi.org/10.4467/20844077SR.22.002.16556Mieczysław Jagłowski
Wielogłos, Numer 3 (57) 2023, 2023, s. 111-128
https://doi.org/10.4467/2084395XWI.23.022.18558Artykuł dotyczy jednego z najbardziej fascynujących dzieł prozatorskich XX wieku – Księgi niepokoju Fernanda Pessoi, jednego z najwybitniejszych poetów języka portugalskiego. Niezwykłość Księgi na tym między innymi polega, że może być ona dowolnie składana z nieopublikowanych przez Pessoę 30 tysięcy fragmentów, których autorstwo przypisał on nie sobie, lecz swemu półheteronimowi (porte-parole) Bernardowi Soaresowi. W artkule podjęto dociekania dotyczące filozoficznych źródeł charakterystycznego dla twórczości Pessoi zjawiska heteronimii oraz obsesyjnego wątku Księgi – niemożności uchwycenia przez jej narratora sensu swego życia i własnej tożsamości. W tym kontekście rozważano kwestię relacji między literaturą i filozofią w obliczu modernistycznego podważenia roszczeń filozofii do prawdy i zrównania obu tych obszarów twórczości pod względem możliwości dostępu do prawdy i jej wyrażania.
Mieczysław Jagłowski
Prace Historyczne, Numer 146 (1), 2019, s. 23-41
https://doi.org/10.4467/20844069PH.19.002.9566