Marcin Oskierko

Celem artykułu jest analiza roli i znaczenia organizacji pozarządowych, o charakterze proobronnym w systemie bezpieczeństwa państwa. Autorzy dążą do ukazania, jak te organizacje przyczyniają się do podnoszenia poziomu bezpieczeństwa, poprzez różnorodne działania edukacyjne, szkoleniowe oraz wsparcie logistyczne i operacyjne. Artykuł rozpoczyna się od omówienia współczesnych zagrożeń i wyzwań w obszarze bezpieczeństwa, podkreślając konieczność elastycznego podejścia do strategii bezpieczeństwa oraz angażowania różnych sektorów społecznych, w tym organizacji pozarządowych. W kolejnej części autorzy definiują organizacje pozarządowe i podkreślają ich niezależność od struktur rządowych. Zwracają uwagę na ich rolę w systemie demokratycznym oraz na prawne ramy funkcjonowania organizacji pozarządowych w Polsce. W dalszej części autorzy omawiają szeroki zakres działalności organizacji pozarządowych, w tym promocję aktywności fizycznej, kulturę, edukację, pomoc społeczną, ochronę zdrowia, rozwój lokalny, ochronę praw zwierząt czy promowanie równości płci. Podkreślają, jak różnorodność tych działań przyczynia się do poprawy jakości życia obywateli oraz wzrostu świadomości społecznej. Na potrzeby artykułu sformułowano problem badawczy w postaci pytania: Jakie jest znaczenie i rola organizacji pozarządowych o charakterze proobronnym w systemie bezpieczeństwa państwa? Wobec tak przedstawionego problemu badawczego sformułowano hipotezę: Organizacje pozarządowe o charakterze proobronnym odgrywają istotną rolę w systemie bezpieczeństwa państwa, przyczyniając się do podnoszenia poziomu bezpieczeństwa poprzez edukację, szkolenia, wsparcie logistyczne i operacyjne oraz kształtowanie polityk bezpieczeństwa na poziomie lokalnym i narodowym. Na potrzeby badań posłużono się metodą analizy literatury, aktów prawnych oraz rzetelnych źródeł internetowych.

Celem artykułu jest kompleksowa analiza wpływu konfliktu ukraińsko-rosyjskiego na sytuację bezpieczeństwa Polski. Po zakończeniu zimnej wojny i rozpadzie Związku Radzieckiego, region Europy Wschodniej stał się areną nowych napięć geopolitycznych. Konflikt na Ukrainie, który wybuchł w 2014 roku, stanowi jedno z najpoważniejszych wyzwań dla stabilności międzynarodowej, w tym dla bezpieczeństwa Polski. W artykule wskazano, że Polska, jako członek NATO i UE, zajmuje strategiczną pozycję w regionie, co sprawia, że jej bezpieczeństwo jest ściśle powiązane z wydarzeniami w sąsiednich państwach, zwłaszcza na Ukrainie. W kontekście tego konfliktu, główne zagrożenia dla Polski obejmują możliwość rozszerzenia działań zbrojnych na obszary graniczne, cyberataki, propagandę dezinformacyjną oraz działania hybrydowe ze strony Rosji. Ponadto, autorzy artykułu analizują reakcje Polski na te zagrożenia, w tym zwiększenie wydatków na obronność, modernizację sił zbrojnych oraz zacieśnianie współpracy z sojusznikami w ramach NATO i UE. Polska angażuje się także w różnorodne inicjatywy międzynarodowe mające na celu wsparcie Ukrainy, co może budzić niepokój Rosji i prowadzić do działań odwetowych, takich jak sankcje gospodarcze czy próby destabilizacji politycznej. W zakończeniu artykułu podkreślono, że Polska musi kontynuować wzmacnianie swojej obronności i stabilności politycznej, jednocześnie promując dialog międzynarodowy i dyplomację jako środki zmniejszania napięć w regionie. Na potrzeby artykułu został sformułowany problem badawczy w postaci pytania: W jaki sposób konflikt ukraińsko-rosyjski wpływa na bezpieczeństwo Polski oraz jej politykę zagraniczną i obronną? Odpowiednio do postawionego problemu badawczego postawiono hipotezę: Konflikt ukraińsko-rosyjski prowadzi do zwiększenia poczucia zagrożenia w Polsce, co skłania polski rząd do intensyfikacji działań na rzecz wzmacniania zdolności obronnych kraju oraz aktywniejszego udziału w sojuszach międzynarodowych, takich jak NATO i UE. W celu odpowiedzi na pytanie problemowe posłużono się metodami badawczymi takimi jak krytyczna analiza literatury, analiza aktów prawnych i dokumentów, a także rzetelnych źródeł internetowych.