Magdalena Owczarz
Homo et Societas, Nr 6/2021, 2021, s. 135 - 144
https://doi.org/10.4467/25436104HS.21.009.15287Przeprowadzone w 2020 roku badania wykazały, że okres pandemii wpłyną na ogół negatywnie na środowisko studenckie. Pojawiły się negatywne stany emocjonalne, które osłabiły psychikę badanych a w niektórych przypadkach doszło nawet do załamania nerwowego i myśli samobójczych. Studiujący utracili poczucie własnej wartości, niektórych dotknęło poczucie krzywdy i cierpienia psychicznego. Pojawiły się obawy o przyszłości i realne zagrożenie o utratę własnego zdrowia i bliskich osób. Ogólne zmęczenie psychiczne i fizyczne, wrażenie spowolnienia upływającego czasu i ograniczenia w kontaktach międzyludzkich wymusiły zmiany w codziennym rytmie dnia a nawet korekty w planach życiowych. Sytuacja pandemiczna wpłynęła także zasadniczo na osłabienie tempa i motywacji do nauki i pojawienia się takich stanów jak utrata zainteresowań, obniżenie poziomu koncentracji, trudności z zapamiętywaniem. Niepokojące może się wydać, że już w drugiej fali pandemii wśród młodzieży studiującej był aż 29% koronasceptyków. Za pozytywne zjawiska można uznać to, że okres izolacji przyczynił się do zwrócenia uwagi na jakość i ilość kontaktów międzyludzkich i właściwe ich docenianie oraz fakt, że skrajnie uciążliwa sytuacja nie spowodowała ucieczki do używek i środków farmakologicznych w celu poprawy samopoczucia.