Zrównoważony rozwój charakteryzuje się istnieniem komponentu przyrodniczego oraz gospodarczo-społecznego. Wydaje się, że kluczowe dla realnych działań w kierunku ochrony środowiska jest stosowanie instrumentów zarządzania do zwiększania spójności społecznej. W kontekście charakterystyki zjawiska wykluczenia społecznego można przyjąć, że zindywidualizowanie podejmowanych oddziaływań oraz pełne wykorzystanie możliwości posiadanych instrumentów to najważniejsze kroki, jakie należy podjąć. Płaca minimalna, skupy interwencyjne, dopłaty i tanie kredyty dla rolników, zasiłki dla osób ubogich i bezrobotnych oraz sposoby przeprowadzania konkursów o środki unijne powinny pomagać w działaniach na rzecz zrównoważonego rozwoju, lecz nie zawsze to czynią, a powodem są niedoskonałości ich konstrukcji.
