Krystyna Koszyk
Homo et Societas, Nr 7/2022, 2022, s. 123-133
https://doi.org/10.4467/25436104HS.22.009.17352Osoby niepełnosprawne są wśród nas i chciałyby funkcjonować na równi ze wszystkimi. Państwo powinno zapewniać pełną realizację wszystkich praw człowieka i podstawowych wolności wszystkich osób niepełnosprawnych1, w tym również g/Głuchych. Zapewnia to między innymi Ustawa o języku migowym i innych środkach komunikowania się z 19 sierpnia 2011r.2, dzięki której osoby niesłyszące powinny mieć ułatwiony kontakt z urzędnikami. Poszerzeniem zapisów Ustawy jest Program Rządowy DOSTĘPNOŚĆ PLUS. Jego celem jest zapewnienie swobodnego dostępu do dóbr, usług oraz możliwości udziału w życiu społecznym i publicznym osób o szczególnych potrzebach3. Zakłada on poprawę m.in. dostępności architektonicznej, cyfrowej, edukacyjnej i organizacyjnej. Należy jednak zadać pytanie: Czy zapisy ustawowe i programowe są realizowane w rzeczywistości i w jakim zakresie? W niniejszym artykule opisano, jak poszczególne placówki administracji publicznej (banki, policja, pogotowie ratunkowe, straż pożarna, urząd miasta, Zakład Ubezpieczeń Społecznych, szkoły publiczne) realizują Ustawę o języku migowym i innych środkach komunikacji. Z ostatniej części artykułu pt. „Zderzenie z rzeczywistością” można dowiedzieć się, jak naprawdę wygląda sytuacja osób niesłyszących, którzy z różnych przyczyn korzystają z placówek administracji publicznej oraz jak funkcjonują wybrane instytucje publiczne mając na uwadze dobro osób g/Głuchych.