Przedmiotem artykułu jest analiza postulowanych na gruncie prawa unijnego rozwiązań dotyczących ustanowienia prawa pracowników do odłączenia się od technologii cyfrowych wykorzystywanych do celów zawodowych, określanego również jako „prawa do bycia offline”. Parlament Europejski, dostrzegając wagę problemu rosnącej dyspozycyjności pracowników korzystających z technologii informacyjno-komunikacyjnych i uznając za istotną potrzebę uregulowania prawa pracownika do odłączenia się od narzędzi cyfrowych przedstawił 21 stycznia 2021 r. rezolucję zawierającą zalecenia dla Komisji w sprawie prawa do bycia offline (2019/2181(INL)) (2021/C 456/15). Załącznik do tej rezolucji stanowi tekst proponowanego wniosku ustawodawczego w postaci dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie prawa do bycia offline. W artykule przedstawiono argumentację przemawiającą za i przeciw konieczności tworzenia nowego prawa pracowniczego „do odłączenia” się oraz wyzwania związane z tworzeniem takiej regulacji. Odniesiono się też do aktualnego orzecznictwa Sądu Najwyższego i Federalnego Sądu Pracy dotyczącego dopuszczalności kontaktowania się pracodawcy z pracownikiem w jego czasie wolnym.
