Artykuł składa się z trzech części. Dwie pierwsze mają charakter historycznoliteracki, mowa w nich o tym, jak twórczość Kapuścińskiego dotarła do Hiszpanii i do Ameryki Łacińskiej, jak była tam odbierana, kiedy i za sprawą jakich czynników reporterowi udało się odnieść sukces, a jego książki zaczęły cieszyć się popularnością. Trzecia część jest natomiast próbą teoretycznego ujęcia zagadnienia. Na podstawie kwerend bibliotecznych i archiwalnych, przeprowadzonych wywiadów oraz korzystając z teorii recepcji Hansa Roberta Jaussa i konceptu „horyzontu oczekiwań”, autorka stara się wyjaśnić, dlaczego dzieła Kapuścińskiego zaistniały właśnie pod tymi szerokościami geograficznymi.
