Hanna Gumpricht (1927–2016) urodziła się jako pierwsza córka Icchaka Majera Gumprichta i Estery z d. Taubenfligel. Pierwsze lata życia spędziła w Grodźcu. Od początku wojny wraz z rodzicami i rodzeństwem (Dwora – 1929, Hersz Szmul – 1930) przebywała w Łodzi, od chwili utworzenia – w getcie łódzkim. W 1941 r. z głodu i osłabienia organizmu po postrzale zmarł ojciec – Icchak Majer, w 1942 r., zabrany podczas tzw. wielkiej szpery, w Chełmnie nad Nerem w komorze gazowej zginął młodszy brat Hersz. Po likwidacji getta w 1944 r. wraz z matką i siostrą została wywieziona do Auschwitz‒Birkenau, po kilku dniach przewieziona do Mittelsteine, a w kwietniu 1945 r. – do Graffenfort (podobozy obozu koncentracyjnego Gross-Rosen). Po wojnie wróciła do Łodzi, gdzie krótko potem została sama – matka i siostra wyemigrowały do Erec Israel. Ona czuła się Polką, dlatego nie wyjechała. Wstąpiła do Polskiej Partii Robotniczej (następnie Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej) oraz Związku Walki Młodych. W 1948 r. rozpoczęła studia na Uniwersytecie Warszawskim, ale po pierwszym roku wyjechała na studia do Leningradu, czego potem żałowała. Najważniejszy okres zawodowy to praca na uczelni w Siedlcach (obecnie Uniwersytet Przyrodniczo-Humanistyczny), na której przez 17 lat wykładała historię filozofii, prowadząc ze studentami dyskusje o problemach egzystencjalnych, etycznych oraz o tolerancji, której propagowanie stało się jej misją pedagogiczną. Kilka miesięcy przed śmiercią wszystkie swoje oszczędności przekazała na stypendium im. Hesia Gumprichta, swojego młodszego brata. Została pochowana na cmentarzu żydowskim przy ul. Okopowej w Warszawie.

Hanna Gumpricht (1927–2016) was the first daughter of Icchak Majer Gumpricht and Estera née Taubenfligel. She spent the first years of her life in Grodziec. From the beginning of the war, she lived in Lodz with her parents and siblings (Dwora - 1929, Hersz Szmul - 1930) and in the Lodz Ghetto from the moment of its establishment. In 1941 her father Icchak Majer died after a gunshot due to hunger and body weakening. In 1942 her younger brother Hersz died in the gas chamber in Chelmno-upon-Ner. After the liquidation of the ghetto in 1944 she was transported to Auschwitz‒ Birkenau together with her mother and sister and then, after a few days, to Mittelsteine and in April 1945 to Graffenfort (sub-camp of the Gross-Rosen concentration camp). After the war she came back to Lodz. She was quickly left alone as her mother and sister emigrated to Eretz Israel. She felt Polish therefore she decided to stay in Poland and not to leave with them. She joined the Polish Workers’ Party (later the Polish United Workers’ Party) and the Assotiation of Youth Fight. In 1948 she began studies at the University of Warsaw but after the first year she went to Leningrad to continue studies. From the perspective of time she regretted this decision. The most important period of her professional life was the time of her work at the University in Siedlce (now the Siedlce University of Natural Sciences and Humanities), where, for 17 years, she lectured on the history of philosophy. At that time she was carrying out her pedagogical mission by conducting discussions with students on existential and ethical issues and tolerance. A few months before her death she donated all her savings to fund the Hesio Gumpricht Scholarship, named after her younger brother. She was buried at the Okopowa Jewish Cemetery in Warsaw.