W zakresie architektury muzealnej, w ostatnim czasie daje się zaobserwować niezwykłą aktywność twórczą projektantów, przybierającą wręcz formę eksplozji talentów i inwencji. To zainteresowanie architektów niewątpliwie wynika ze wzrostu znaczenia muzeów, włączonych do programów globalnej turystyki. Jeszcze kilkadziesiąt lat temu publiczność muzealną tworzyły górne, wysoko wykształcone warstwy społeczeństw oraz ucząca się młodzież pod opieką nauczycieli. Dzisiaj muzea są odwiedzane przez rzesze turystów, wywodzące się z różnych kręgów społecznych, ludzi ogarniętych pasją podróżowania i oglądania świata. Dla scharakteryzowania tego zjawiska można się posłużyć przykładem polskim. W ubiegłym stuleciu, szczególnie do lat osiemdziesiątych, wycieczka do Egiptu była czymś rzadkim i dostępnym niewielu szczęśliwcom, natomiast w 2004 roku Egipt odwiedziło około 100 tysięcy naszych rodaków, mających w programie Muzeum Egipskie w Kairze, bardzo atrakcyjne dzięki słynnym skarbom wydobytym z grobowca faraona Tutenhamona.

W zakresie architektury muzealnej, w ostatnim czasie daje się zaobserwować niezwykłą aktywność twórczą projektantów, przybierającą wręcz formę eksplozji talentów i inwencji. To zainteresowanie architektów niewątpliwie wynika ze wzrostu znaczenia muzeów, włączonych do programów globalnej turystyki. Jeszcze kilkadziesiąt lat temu publiczność muzealną tworzyły górne, wysoko wykształcone warstwy społeczeństw oraz ucząca się młodzież pod opieką nauczycieli. Dzisiaj muzea są odwiedzane przez rzesze turystów, wywodzące się z różnych kręgów społecznych, ludzi ogarniętych pasją podróżowania i oglądania świata. Dla scharakteryzowania tego zjawiska można się posłużyć przykładem polskim. W ubiegłym stuleciu, szczególnie do lat osiemdziesiątych, wycieczka do Egiptu była czymś rzadkim i dostępnym niewielu szczęśliwcom, natomiast w 2004 roku Egipt odwiedziło około 100 tysięcy naszych rodaków, mających w programie Muzeum Egipskie w Kairze, bardzo atrakcyjne dzięki słynnym skarbom wydobytym z grobowca faraona Tutenhamona.