The aim of the work is to investigate the possibility of a non-traumatic connection of systems belonging to different classes: ‘Driver/person’ [D], ‘Car’ [C] and ‘Environment’[ E] into a single macrosystem called ‘Driver/person–Car–Environment’ [D–C–E] for the purposes of ensuring road safety. The key aspects of the road-safety problem in the case of the complex ‘Driver–Car–Environment’ [D–C–E] system are considered in the context of the basic principles of post-non-classics and ‘thinking in complexity’. For the first time ever, the concept of a complex macrosystem of a new type is introduced, connecting systems of different classes into an independent ‘whole’ on the basis of the conceptual model of the post-non-classical ‘whole in a whole’; it is hypothesised that the main cause of accidents is a certain incompatibility within the [D–C–E] macrosystem of the systems [D], [C] and [E] connected within it in terms of their membership in different classes (1), which causes the emergence of a critical difference/critical threshold for the interaction of complex systems of different classes (2). The increase in the number of road traffic accidents is due to the interaction of the ‘different-quality’ systems [D], [C], [E] within a single macrosystem; the new quality of the macrosystem [D–C–E] is determined by the nature of the bonds and the emergence of consistency or mismatch between different integral elements in a single macrosystem. The need has been established to embrace the safety paradigm as a scientific branch on the basis of the methodology of a non-traumatic/ecological connection without combination of multiclass subsystems into a single macrosystem with a mega-control.

Celem artykułu jest zbadanie możliwości nietraumatycznego połączenia systemów różnych klas „kierowca/osoba” [K], „samochód” [S], „środowisko” [Ś] w jeden makrosystem „kierowca/osoba – samochód – środowisko” [K–S–Ś] dla zwiększenia bezpieczeństwa na drodze. Dokonano w nim analizy kluczowych problemów związanych z bezpieczeństwem na drodze w ujęciu kompleksowego systemu „kierowca – samochód – środowisko” [K–S–Ś] przeprowadzonej w kontekście podstawowych zasad postnieklasycyzmu oraz „myślenia w złożoności”. Po raz pierwszy wprowadzono złożony makrosystem nowego typu, wiążący systemy różnych klas w niezależną „całość” w oparciu o konceptualny model „całości w całości”. Hipoteza zakłada, iż główną przyczyną wypadków jest pewna niekompatybilność makrosystemu [K–S–Ś] systemów [K], [S], [Ś] powiązanych w nim z powodu ich przynależności do różnych klas (1), co prowadzi do wystąpienia krytycznej różnicy / krytycznego progu interakcji złożonych systemów należących do różnych klas (2). Za zwiększoną liczbę wypadków drogowych odpowiada współdziałanie systemów „różnej jakości” [K], [S], [Ś] w ramach pojedynczego makrosystemu. Nową jakość makrosystemu [K–S–Ś] determinuje charakter powiązań oraz pojawienie się spójności lub niedopasowania pomiędzy różnymi całościami w ramach jednego makrosystemu. Na podstawie metodologii bazującej na paradygmacie bezpieczeństwa stwierdzono konieczność rozwijania jako dziedziny nauki nietraumatycznego i ekologicznego powiązania podsystemów obejmujących wiele klas w jeden makrosystem z potężnym mechanizmem kontroli, jednak bez ich łączenia.