W artykule próbuję zdać sprawę z roli, jaką w pracy biograficznej jednostki odgrywa praktyka artystyczna. Podstawą mojej analizy jest opowieść o życiu, która wyłoniła się z autobiograficznego wywiadu narracyjnego, przeprowadzonego z urodzoną w l. 80. XX wieku polską artystką wizualną. Przyglądając się tej opowieści, wskazuję na momenty „milczenia” i „zabierania głosu” jako na istotne akty w procesie budowania własnej tożsamości i sytuowania się w świecie sztuki.

In this article, I try to explain the role of artistic practice in the biographical work performed by person. The basis of my analysis is a life story that emerged from an autobiographical narrative interview conducted with a Polish visual woman artist born in the 1980s. By examining this story, I pay attention to moments of “silence” and “speaking up” as important acts in the process of building one’s own identity and situating oneself in the art world.