Fragment: Cofnijmy się o pół wieku. Pewien amerykański ekonomista William Baumol słucha melancholijnego kwartetu smyczkowego Ludwiga van Beethovena. Piękna muzyka sprzyjała refleksjom. I oto nagle przyszła mu do głowy myśl zgoła nie muzyczna, choć z muzyką związana. Zdał sobie mianowicie sprawę z faktu, że kiedy w 1800 r., powstał ten utwór Beetohovena, do jego wykonania potrzeba było czterech muzyków: dwóch skrzypków, altowiolisty i wiolonczelisty. Jego zagranie zajmowało wykonawcom tyle samo czasu dwieście lat temu, co i teraz. Zatem – pomyślał Baumol – z ekonomicznego punktu widzenia, w ciągu dwóch wieków wydajność muzyków grających ten utwór w żaden sposób nie wzrosła

Fragment: Cofnijmy się o pół wieku. Pewien amerykański ekonomista William Baumol słucha melancholijnego kwartetu smyczkowego Ludwiga van Beethovena. Piękna muzyka sprzyjała refleksjom. I oto nagle przyszła mu do głowy myśl zgoła nie muzyczna, choć z muzyką związana. Zdał sobie mianowicie sprawę z faktu, że kiedy w 1800 r., powstał ten utwór Beetohovena, do jego wykonania potrzeba było czterech muzyków: dwóch skrzypków, altowiolisty i wiolonczelisty. Jego zagranie zajmowało wykonawcom tyle samo czasu dwieście lat temu, co i teraz. Zatem – pomyślał Baumol – z ekonomicznego punktu widzenia, w ciągu dwóch wieków wydajność muzyków grających ten utwór w żaden sposób nie wzrosła