Postmodernizm – nowe wyzwania ewangelizacyjne
Wybierz format
RIS BIB ENDNOTEPostmodernizm – nowe wyzwania ewangelizacyjne
Data publikacji: 11.12.2019
Sympozjum, 2019 - Tom XXIII, nr 2 (37), s. 141-155
https://doi.org/10.4467/25443283SYM.19.027.11429Autorzy
Postmodernizm – nowe wyzwania ewangelizacyjne
Chrześcijaństwo ma swoje źródło w fakcie Bożej miłości do człowieka. „Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne. Albowiem Bóg nie posłał swego Syna na świat po to, aby świat potępił, ale po to, by świat został przez Niego zbawiony” (J 3,16-17). Ta „Dobra Nowina” o zbawieniu dokonanym w Osobie Jezusa Chrystusa jest skierowana do każdego człowieka, aby przywrócić pierwotną perspektywę jego życiu. Dobra Nowina dociera do człowieka przez jej głoszenie tym, którzy jeszcze jej nie przyjęli, ale też i tym, którzy – z jakiegokolwiek powodu – od niej odeszli.
W Europie, począwszy od Oświecenia, zaczęła się powolna dechrystianizacja społeczeństw. Racjonalizm powoli wypierał religijne postawy, a pragmatyzm parł w kierunku urządzania królestwa ziemskiego, wyłączając perspektywę eschatologiczną. W tym samym kierunku zadziałały dwie ateistyczne ideologie: marksizmu i nazizmu. W konsekwencji społeczeństwa europejskie zaczęły odchodzić od chrześcijaństwa, przyjmując sposób życia bez Boga. Do tego stylu życia włączona została nowa perspektywa – postmodernizm, której sednem jest kryzys epistemologiczny i kryzys wartości. Te ostatnie zmiany stawiają przed chrześcijaństwem nowe, dotąd nieznane, wyzwania. Chodzi o nowe formy dotarcia z przesłaniem ewangelicznym do tych, którzy żyjąc w nowym świecie społeczno-kulturowym, ulegli dechrystianizacji.
Bejma U., Ruch New Age jako ideologia kultury postmodernistycznej, w: T. Bąk, W. Majkowski (red.), Kultura polska. Kierunki i dynamika zmian, Warszawa 2009, s. 45-70.
Bronk A., Krajobraz postmodernistyczny, „Ethos” 33-34 (1996), s. 79-100.
Ferraris M., Manifesto del nuovo realismo, Bari 2012.
Franciszek, Adhortacja Evangelii gaudium, Rzym 2013.
Grzegorczyk A., Postmodernizm przeciwko prawdzie, „Ethos” 33-34 (1996), s. 150-159.
Jan Paweł II, Encyklika Redemptor hominis, Rzym 1979.
Majkowski W., Le sfide alla missione nel nuovo contesto geopolitico, culturale e religioso, „Studia et Documenta” 20 (2007), s. 193-206.
Majkowski W., Od sekularyzacji do sekularyzmu, w: A. Wołk (red.), Człowiek i społeczeństwo w dobie przemian, Warszawa 2005, s. 118-130.
Mazurkiewicz P., Katolicka nauka społeczna – aktualne wyzwania, „Społeczeństwo” 4(144) (2018), s. 22-32.
Paweł VI, Adhortacja Evangelii nuntiandi, Rzym 1975.
Paweł VI, Dekret o posłudze i życiu prezbiterów Presbyterorum ordinis, Rzym 1965.
Scannone J. C., Teologia serena, fatta in ginocchio, „Civilta Cattolica” 3935 (2014), s. 421-432.
II Sobór Watykański, Dekret o misyjnej działalności Kościoła Ad gentes divinitus, Rzym 1965.
II Sobór Watykański, Konstytucja duszpasterska o Kościele w świecie współczesnym Gaudium et spes, Rzym 1965.
Szacki J., Historia myśli socjologicznej, Warszawa 2002.
Szahaj A., Co to jest postmodernizm?, „Ethos” 33-34 (1996), s. 63-78.
Vattimo G., La fine della modernita, Milano 2011.
Viscardi L., Ta gmatwanina postmodernizmu, „Społeczeństwo” 4(144) (2018), s. 73-87.
Ziembicki Z., Postmodernizm a dylematy człowieka, „Ethos” 33-34 (1996), s.141-149.
Informacje: Sympozjum, 2019 - Tom XXIII, nr 2 (37), s. 141-155
Typ artykułu: Oryginalny artykuł naukowy
Tytuły:
Postmodernizm – nowe wyzwania ewangelizacyjne
Wyższe Seminarium Misyjne Księży Sercanów w Stadnikach, Stadniki 81, 32-422 Stadniki
Akademia Polonijna w Częstochowie
Publikacja: 11.12.2019
Status artykułu: Otwarte
Licencja: Żadna
Udział procentowy autorów:
Korekty artykułu:
-Języki publikacji:
Polski