FAQ

Dwóch Świadków Chrystusa w historii egzegezy (Ap 11,3-13)

Data publikacji: 27.06.2019

Sympozjum, 2019 - Tom XXIII, nr 1 (36), s. 159-172

https://doi.org/10.4467/25443283SYM.19.009.10638

Autorzy

Robert Żarnowski
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II, Kanonicza 9, 31-002 Kraków
https://orcid.org/0000-0002-2773-208X Orcid
Kontakt z autorem
Wszystkie publikacje autora →

Pobierz pełny tekst

Tytuły

Dwóch Świadków Chrystusa w historii egzegezy (Ap 11,3-13)

Abstrakt

Artykuł prezentuje przegląd historycznych propozycji identyfikacji tajemniczych Dwóch Świadków z Ap 11,3-13. Problem ten był wielokrotnie podejmowany w historii egzegezy, czego rezultatem jest bardzo duża ilość proponowanych rozwiązań o rozległym zakresie tematycznym. W celu uporządkowania danych, zebrane propozycje zostały podzielone na cztery grupy – interpretacje odnoszące się do Starego Testamentu, Nowego Testamentu, identyfikacje pozabiblijne i identyfikacje symboliczne. W ramach każdej z grup zaprezentowano po kilka propozycji oraz podstawowe argumenty wysuwane przez poszczególnych badaczy. Odnotowano również fakt, że tak duża ilość proponowanych interpretacji powoduje, że zwięzłe zaprezentowanie całości zagadnienia jest bardzo trudne i już na wstępie konieczne jest zawężenie zakresu badań. Ostatecznie jednak symboliczny sposób interpretowania tekstu perykopy wydaje się najwłaściwszy.

Bibliografia

Pobierz bibliografię

Allo E. B., L’Apocalypse, Paris 1921.

Ambroży, Expositio super septem visiones libri Apocalypsis: PL 17, 765-970.

Andrzej z Cezarei, Commentarius in Apocalypsin: PG 106, 207-486.

Anzelm, Enarrationes in Apocalypsin: PL 162, 1499-1586.

Augustyn, Epistola CXCIII: PL 33, 869-874.

Aune D. E., Revelation 6-16, Dallas 2002, „Word Biblical Commentary” 52B.

Barclay W., Objawienie św. Jana, Warszawa 1981.

Berger K., Die Auferstehung des Propheten und die Erhöhung des Menschensohnes. Traditionsgeschichtliche Untersuchung zur Deutung des Geschicks Jesu infrühchristlichenTexten, Göttingen 1976, „Studien zur Umwelt des Neuen Testaments” 13.

Boecher O., Cristus Exorcista: Dämonismus und Taufe in Neuen Testament, Stuttgart 1972.

Budzanowska D., Zabici w mieście, gdzie ukrzyżowano ich Pana. Ap 11,8 w świetle dawnych komentarzy łacińskich, „Słowo Krzyża” 2 (2008), s. 157-176.

Budzanowska D., Linke W. (red.), Pierwsze łacińskie komentarze do Apokalipsy. Hipolit,Wiktoryn, Hieronim, Tykoniusz, Warszawa 2011, „Florilegium. Studia Classica, Mediaevalia et Neolatina” 1.

Considine J., The Two Witnesses: Apoc. 11:3-13, „Catholic Biblical Quarterly” 8 (1946), s. 377-392.

Feuillet A., Essai l’interpretation du Chapitre XI de L’Apocalypsa, „New Testament Studies” 4 (1957), s. 183-200.

Gry L., Les Chapitres XI et XII de L’Apocalypse, „Révue Biblique” 31 (1922), s. 203-214.

Gryglewicz F., Interpretacja Apokalipsy św. Jana, „Ruch Biblijny i Liturgiczny” 6 (1965), s. 346-357.

Hipolit, Demonstratio de Christo et Antichristo: PG 10, 725-786.

Jankowski A., Apokalipsa św. Jana. Wstęp – przekład z oryginału – komentarz, Poznań 1959 „Pismo Święte Nowego Testamentu” 12.

Kasjodor, Complexiones in Apocalypsi: PL 70, 1405-1418.

King Wai Siew A., The War Between the Two Beasts and the Two Witnesses. A Chiastic Reading of Revelation 11.1-14.5, London 2005.

Kruczek P., Dwaj świadkowie Apokalipsy (11,3), w: E. Szewc (red.), Światła prawdy Bożej. Ks. prof. Lechowi Stachowiakowi w 70. rocznicę urodzin, Łódź 1996, s. 125-138.

Lohse E., Objawienie św. Jana, Warszawa 1985.

Marcin z Tours, Expositio Libri Apocalypsis: PL 209, 299-420.

Min Byong-Soeb P., I due testimoni di Apocalisse 11, 1-13. Storia, interpretazione, teologia, Roma 1991.

Munck J., Petrus und Paulus in der Offenbarung Johannis. Ein Beitrag zur Auslegung der Apokalypse, Kopenhaga 1950.

Oberweis M., Das Martyrium der Zebedaiden in Mk 10.35-40 (Mt 20.20-3) und Offb 11.3-13,„New Testament Studies” 44 (1998), s. 74-92.

Ostański P., Objawienie Jezusa Chrystusa. Praktyczny komentarz do Apokalipsy, Ząbki 2005.

Rubinkiewicz R., Wprowadzenie do apokryfów Starego Testamentu, Lublin 1987.

Satake A., Die Gemeindeordnung in der Johannesapokalypse, Neukirchen 1966.

Stahr J., Dwaj Świadkowie Apokalipsy, „Ruch Biblijny i Liturgiczny” 3/4-6 (1950), s. 267-294.

Stern D. H., Komentarz żydowski do Nowego Testamentu, Warszawa 2005.

Strand K., The Two Witnesses of Rev. 11:3-12, „Andrews University Seminary Studies” 19/2 (1981), s. 127-135.

Wiktoryn z Petowium, Commentarii in Apocalypsin: PL 5, 317-344.

Wojciechowski M., Apokalipsa św. Jana. Objawienie, a nie tajemnica, Częstochowa 2012, „Nowy Komentarz Biblijny – Nowy Testament” 20.

Informacje

Informacje: Sympozjum, 2019 - Tom XXIII, nr 1 (36), s. 159-172

Typ artykułu: Oryginalny artykuł naukowy

Tytuły:

Polski:
Dwóch Świadków Chrystusa w historii egzegezy (Ap 11,3-13)
Angielski:
The Two Witnesses of Christ in the history of exegesis (Rev 11,3-13)

Autorzy

https://orcid.org/0000-0002-2773-208X

Robert Żarnowski
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II, Kanonicza 9, 31-002 Kraków
https://orcid.org/0000-0002-2773-208X Orcid
Kontakt z autorem
Wszystkie publikacje autora →

Uniwersytet Papieski Jana Pawła II, Kanonicza 9, 31-002 Kraków

Publikacja: 27.06.2019

Status artykułu: Otwarte __T_UNLOCK

Licencja: Żadna

Udział procentowy autorów:

Robert Żarnowski (Autor) - 100%

Korekty artykułu:

-

Języki publikacji:

Polski

Dwóch Świadków Chrystusa w historii egzegezy (Ap 11,3-13)

cytuj

Pobierz PDF Pobierz

pobierz pliki

RIS BIB ENDNOTE