„Chłopcy nie mają się dobrze”. Porady różowej brygady, Ameryka i toksyczna męskość.

Monika Rawska

Tytuły

„Boys are not all right”. Queer Eye, America and toxic masculinity

Abstrakt

Article, which title quotes the one of Michael Ian Black’s commentary published on The New York Timeswebsite (“The Boys Are Not All Right”, February 21, 2018), analyses Netflix’s 2018 reboot of Queer Eyemakeover show in context of toxic masculinity and mass shootings in American high schools. The shooting in Stoneman Douglas High School in Parkland, Florida on February 14 was an 18th one in 2018 according to the Gun Violence Archive statistics. Commentators emphasised the fact that the perpetrators are mainly (white) man (teenage boys in case of school rampages) and connect it with toxic masculinity, a category that has been linked with Roland F. Levant research (published i.a. in his article The New Psychology of Men in 1996). Rather optimistic views on Queer Eye usually concentrate on programme’s promotion of tolerance towards sexual minorities or on – as the Fab 5 themselves state – acceptance. Stressing the genre convention (fixed and repeatable dramaturgy), ideology (homosexual man as a lifestyle expert) and ideological production choices (participants selection) I will analyse partaker’s representation, pointing out the differences between real people and the dominant stereotypes in American culture they were chosen to dismantle, seeing it, if not as a broadening the concept of masculinity, then at least as a subtle cracks on the manhood monolith.

Artykuł poświęcony jest nowej, ośmioodcinkowej edycji programu Porady różowej brygady (Queer Eye, 2018–) udostępnionego na platformie Netflix, ujętej w kontekście dyskusji dotyczącej toksycznej męskości i masowych morderstw w amerykańskich liceach. Optymistyczne opinie dotyczące programu Porady różowej brygady koncentrują się zwykle na wymiarze tolerancji wobec mniejszości seksualnych lub – jak chcą tego sami prowadzący – akceptacji. Zwracając uwagę na wymiar gatunkowy (ustalona i powtarzalna dramaturgia odcinków), ideologiczny (figura homoseksualnego eksperta) i ideologiczno-produkcyjny (dobór bohaterów programu), przeanalizuję wizerunki uczestników, wskazując na odstępstwa od dominujących stereotypowych wzorców męskości, które wydają się reprezentować poszczególne postacie, upatrując w tym działaniu, jeśli nie rozszerzenia kategorii męskości, to przynajmniej drobnych rys na jej monolicie.

„Boys are not all right”. Queer Eye, America and toxic masculinity

Abstract

Article, which title quotes the one of Michael Ian Black’s commentary published on The New York Times website (“The Boys Are Not All Right”, February 21, 2018), analyses Netflix’s 2018 reboot of Queer Eye makeover show in context of toxic masculinity and mass shootings in American high schools. The shooting in Stoneman Douglas High School in Parkland, Florida on February 14 was an 18th one in 2018 according to the Gun Violence Archive statistics. Commentators emphasised the fact that the perpetrators are mainly (white) man (teenage boys in case of school rampages) and connect it with toxic masculinity, a category that has been linked with Roland F. Levant research (published i.a. in his article The New Psychology of Men in 1996). Rather optimistic views on Queer Eye usually concentrate on programme’s promotion of tolerance towards sexual minorities or on – as the Fab 5 themselves state – acceptance. Stressing the genre convention (fixed and repeatable dramaturgy), ideology (homosexual man as a lifestyle expert) and ideological production choices (participants selection) I will analyse partaker’s representation, pointing out the differences between real people and the dominant stereotypes in American culture they were chosen to dismantle, seeing it, if not as a broadening the concept of masculinity, then at least as a subtle cracks on the manhood monolith.

Słowa kluczowe

„Boys are not all right”. Queer Eye, America and toxic masculinity

Bibliografia

Arcimowicz, Krzysztof. 2015. „Męskość w późnej nowoczesności”. [w:] Gender w sztuce / Gender in Art. Kraków: MOCAK.

Baragona, Louis. 2018. „Here’s why we need the ‘Queer Eye’ reboot now more than ever”. Insider. Dostęp: 27.01.2019. https://www.thisisinsider.com/queer-eye-reboot-netflix-review-2018-3.

Black, Michael Ian. 2018. „The Boys Are Not All Right”. The New York Times. Dostęp: 10.01.2019. https://www.nytimes.com/2018/02/21/opinion/boys-violence-shootings-guns.html.

BUILD Series. 2018. „The New Fab Five Antoni Porowski, Bobby Berk, Karamo Brown, Jonathan Van Ness And Tan France Speak O”. Dostęp: 22.01.2019. https://www.youtube.com/watch?v=GHrykue7HiY.

Chan, Tim. 2018. „The Queer Eye Cast React to The Launch of Their New Book”. Dostęp: 23.01.2019. https://variety.com/2018/tv/news/queer-eyebook-review-love-yourself-love-your-life-1203041851.

Dry, Jude. 2018. „Netflix’s ‘Queer Eye’ Reboot Doesn’t Represent Queerness in 2018”. IndieWire. Dostęp: 24.01.2019. https://www.indiewire.com/2018/03/queer-eye-netflix-not-queer-1201932107.

Goad, Jim. 1998. The Redneck Manifesto. How Hillbillies, Hicks and White Trash Becames America’s Scapegoats. New York–London–Toronto–Sydney: Simon and Schuster.

Godzic, Wiesław. 2004. Telewizja i jej gatunki: po „Wielkim Bracie”. Kraków: Universitas.

Hill, Annette. 2008. „Makeover Shows”. [w:] The Television Genre Book, red. Glen Creeber, 143–145. New York: Palgrave Macmillan.

Hsu, Tiffany. 2019. „Gillette Ad With a #MeToo Edge Attracts Support and Outrage”. The New York Times. Dostęp: 24.01.2019. https://www.nytimes.com/2019/01/15/business/gillette-ad-men.html.

Hunt, Elle. 2017. „Behind the scenes of reality TV: ‘You’re a little bit daft to apply’”. The Guardian. Dostęp: 13.02.2020. https://www.theguardian.com/tv-and-radio/2017/jan/12/behind-the-scenes-of-reality-tv-youre-a-little-bit-daft-to-apply.

Jacyno, Małgorzata. 2007. Kultura indywidualizmu. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.

Kimmel, Michael S. 2013. Angry white men. American masculinity at the end of an era. New York: Nation Books. E-book.

Kimmel, Michael S. 2019. „Wściekli czy uzdrowieni? O współczesnych „retrotopiach męskości, zawiedzionym poczuciu uprzywilejowania, populizmie, pornografii i kobiecym gniewie. Z profesorem Michaelem Kimmelem rozmawia Wojciech Śmieja”. Czas Kultury 1, 7–13.

Kosofsky Sedgwick, Eve. 1992. Between Men. English Literature and Male Homosocial Desire. New York: Columbia University Press.

Krupers, Terry A. 2004. „Toxic Masculinity as a Barrier to Mental Health Treatment in Prison”. Journal of Clinical Psychology 6 (61), 713–724.

Levant, Ronald F. 1996. „A New Psychology of Men”. Professional Psychology: Research and Practice 3 (27). 259–265.

March for Our Lives. b.d. „Mission & Story”. Dostęp: 14.03.2020. https://marchforourlives.com/mission-story.

Pappas, Stephanie. 2019. „APA issues first-ever guidelines for practice with men and boys”. Dostęp: 23.01.2019. https://www.apa.org/monitor/2019/01/ce-corner.aspx.

Popiel-Rzucidło, Ewa. 2015. „Telewizyjne metamorfozy a kultura ryzyka. Socjologiczny portret uczestniczek makeover show”. Media – Kultura – Komunikacja Społeczna 1(11), 85–99.

Salter, Anastasia i Bridget Blodgett. 2017. Toxic Geek Masculinity in Media: Sexism, Trolling, and Identity Policing. Cham: Palgrave Macmillan.

Schlichte, Garrett. 2018. „Netflix’s Queer Eye Reboot Is an Antidote to Our Culture of Toxic Masculinity”. Harper’s Bazaar. Dostęp: 23.01.2019. https://www.harpersbazaar.com/culture/film-tv/a18922990/queer-eye-reboot-antidote-toxic-masculinity.

Śmieja, Wojciech. 2019. „Nikt nie rodzi się mężczyzną. Z Wojciechem Śmieją rozmawia Miłosz Markiewicz”. Fragile 3(45), 4–12.

Topping, Alexandra, Kate Lyons i Matthew Weaver. 2019. „Gillette #MeToo razors ad on ‘toxic masculinity’ gets praise – and abuse”. Dostęp: 24.01.2019. https://www.theguardian.com/world/2019/jan/15/gillettemetoo-ad-on-toxic-masculinity-cuts-deep-with-mens-rights-activists.

Weber, Brenda R. 2006. „What Makes the Man? Television Makeovers, Made-Over Masculinity, and Male Body Image”. International Journal of Men’s Health 3(5), 287–306.

Wieczorkiewicz, Anna. 2013. Monstruarium. Gdańsk: słowo/obraz terytoria. E-book.

Informacje

Informacje: The Polish Journal of the Arts and Culture. New Series, 2019, 10 (2/2019), s. 109 - 132

DOI: https://doi.org/10.4467/24506249PJ.19.014.11986

Typ artykułu: Oryginalny artykuł naukowy

Tytuły:

Angielski:

„Boys are not all right”. Queer Eye, America and toxic masculinity

Polski:

„Chłopcy nie mają się dobrze”. Porady różowej brygady, Ameryka i toksyczna męskość.

Autorzy

Monika Rawska

https://orcid.org/0000-0003-4310-8452

Uniwersytet SWPS

Publikacja: 12.2019

Status artykułu: Otwarte

Licencja: CC BY-NC-ND

Udział procentowy autorów:

Monika Rawska (Autor) - 100%

Korekty artykułu:

-

Języki publikacji:

Polski

Liczba wyświetleń: 1086

Liczba pobrań: 1821

<p> „Chłopcy nie mają się dobrze”. <em>Porady różowej brygady</em>, Ameryka i toksyczna męskość.</p>

Pobierz pełny tekst