Tekst ma na celu ukazanie, jak obraz filmowy lat 60. XX wieku – ze wszystkimi jego walorami – stał się zapisem czasu tak ważnego dla historii polskiej architektury. Pisanie o przeszłości to nie tylko opisywanie obiektu historycznego, to także próba ukazania jego obrazu na taśmie filmowej. Chciałbym skupić się na rozważaniach dotyczących traktowania czy też definiowania filmu i architektury jako elementów pamięci zarówno przestrzennej, jak i wizualnej w kontekście ochrony dziedzictwa polskiej architektury modernistycznej.

The article aims to present the ways in which feature films of the 1960s, with all their beauty, became a canvas of times so important for the history of Polish architecture. Writing about the past exceeds a simple description of a historical object. It is also an attempt to present it on a film reel. In my reflections, I wish to concentrate on the relations operating between a feature film and such an architectural object, which, over the course of time, became iconic for the discipline. I want to focus on considerations regarding the ways of defining film and architecture as an element of spatial and visual memory, in the context of Polish heritage protection of architectural modernism.