Celem artykułu jest przedstawienie audytu miejskiego jako metody diagnozowania jakości zagospodarowania przestrzennego na przykładzie dzielnicy Sosnowiec Maczki. Audyt miejski stanowi procedurę modułową zbierania oraz przetwarzania informacji na temat zróżnicowania społecznego, ekonomicznego i urbanistycznego przestrzeni miejskiej. Warunkiem poprawności wykonania audytu miejskiego jest wybór niedużego obszaru, jednorodnego funkcjonalnie i morfologicznie. Badania przeprowadzono w części dzielnicy Sosnowiec Maczki, której geneza jest związana z powstaniem stacji granicznej Drogi Żelaznej Warszawsko-Wiedeńskiej pomiędzy Królestwem Polskim ( Rosją ) a Austro-Węgrami, oraz stacji szerokotorowej Kolei Iwangorodzko-Dąbrowskiej. W diagnozie ograniczono się do podsystemu urbanistycznego obszaru badań. Ocenę przedmiotową zrealizowano z podziałem na ulice: Kadłubka, Krakowską, Skwerową, Spacerową, Stacyjną oraz Wodociągi. Stwierdzono, że w najgorszym stanie znajdują się: ulica Stacyjna, odznaczająca się lukami w zabudowie oraz nieprzystosowaną infrastrukturą drogową, oraz ulica Skwerowa, cechująca się dominacją starej mieszkalnej zabudowy kolejarskiej. Pod względem stanu technicznego najlepiej prezentuje się ulica Spacerowa, głównie za sprawą indywidualnej zabudowy mieszkaniowej. Zidentyfikowane cechy urbanistyczne badanego obszaru wskazują na konieczność podjęcia działań rewitalizacyjnych.
