Urszula Glensk
Konteksty Kultury, Tom 18 zeszyt 3, 2021, s. 314-325
https://doi.org/10.4467/23531991KK.21.025.14312W artykule omówione zostały relacje między faktografią a fikcją w reportażu literackim. W tekście zaproponowany został termin narracja quasi-faktyczna, opisujący typową dla gatunków dokumentalnych figurę retoryczną, amplifikującą obrazowanie. Druga kategoria: narracja faktoidalna jest intencjonalnym i nieuprawnionym w pisarstwie reportażowym przekłamaniem. Propozycja teoretyczna, odnosząca się do tradycji literaturoznawczej sięgającej międzywojnia, została omówiona na przykładzie twórczości autorów dawnych i współczesnych, między innymi Wandy Melcer, Melchiora Wańkowicza, Hanny Krall, Anny Kaszuby-Dębskiej, Wojciecha Jagielskiego i Anny Fryczkowskiej, autorki narracji faktoidalnej.
Urszula Glensk
Zeszyty Prasoznawcze, Tom 63, Numer 2 (242), 2020, s. 65-74
https://doi.org/10.4467/22996362PZ.20.013.11903W artykule omówione zostały mikrohistorie związane z międzywojennym doświadczeniem Hanny i Ludwika Hirszfeldów, naukowców i lekarzy. Celem analizy jest wskazanie różnic między indywidualnym doświadczeniem a dominującą perspektywą historyczną. Punktem wyjścia jest założenie, że w pisarstwie historycznym wskazanie relacji między doświadczeniem a narracją dokonuje się poprzez poszukiwanie w rezerwuarze możliwych interpretacji. Często pozostają one ze sobą w sprzeczności. Teoretyczną inspiracją artykułu jest narratywistyczna koncepcja pisarstwa historycznego, zaproponowana przez Franklina R. Ankersmita. Autorka poddaje reinterpretacji historiograficzne wyobrażenie o międzywojennej Polsce jako państwie względnego dobrobytu i demokracji. Bierze pod uwagę cztery kryteria wolności wskazane przez Franklina Delano Roosevelta i analizuje, na ile w życiu Hirszfeldów spełniły się marzenia o wolnym kraju i do jakiego stopnia konkurowały one z tworzoną w międzywojniu demokracją etniczną.