Stanisław Szombara

W obliczu dynamicznego rozwoju technologii oraz coraz większej ilości przetwarzanych danych, inteligentne miasta (smart cities) wykorzystują przetwarzanie informacji w czasie rzeczywistym do optymalizacji różnych procesów, w tym nawigacji i zarządzania ruchem drogowym. W tym kontekście dane przestrzenne dotyczące utrudnień drogowych odgrywają kluczową rolę, umożliwiając kierowcom omijanie zatorów oraz bezpieczne i efektywne poruszanie się po mieście. Niniejsze badanie koncentruje się na ocenie jakości i dostępności danych przestrzennych dotyczących utrudnień drogowych, udostępnianych przez Generalną Dyrekcję Dróg Krajowych i Autostrad (GDDKiA) w Polsce. W celu analizy tych danych opracowano aplikację webową, która wizualizuje dane na mapie, co pozwala na identyfikację problemów związanych z dokładnością lokalizacji i brakiem kluczowych informacji. Podczas badania stwierdzono, że wiele punktów, które miały reprezentować miejsca utrudnień drogowych, znajdowało się w znacznej odległości od rzeczywistych osi dróg, co wskazuje na błędy w geolokalizacji. Aby poprawić dokładność, zastosowano dodatkowe algorytmy, które automatycznie korygowały położenie punktów, dopasowując je do najbliższych dróg. W przypadkach, gdy brakowało współrzędnych geograficznych, zastosowano metodę geokodowania opartą na danych z OpenStreetMap, umożliwiając przypisanie utrudnień do najbliższych słupków kilometrowych. Analiza wykazała, że dane z GDDKiA są częściowo niekompletne i problematyczne, co ogranicza ich użyteczność w dalszych analizach przestrzennych. Ponadto nieregularna aktualizacja danych w interwałach 10-minutowych oraz niska liczba raportowanych zdarzeń dodatkowo wpływają na ich jakość i przydatność. Ponadto porównanie wyników wizualizacji z mapą informacji drogowej GDDKiA ujawniło istotne rozbieżności w lokalizacji utrudnień, co sugeruje, że źródła danych lub metody ich przetwarzania mogą się różnić. Wyniki sugerują potrzebę poprawy dokładności i kompletności udostępnianych danych przestrzennych, aby mogły skutecznie wspierać analizy i wizualizacje kartograficzne.

Artykuł opisuje w przekrojowy sposób tematykę map w archiwach. Zjawisko to zostało ukazane z kilku punktów widzenia. W części pierwszej autor pochyla się nad zagadnieniem obecności treści kartograficznych w dyskursie archiwalnym na przykładzie analizy dziesięciu tomów „Krakowskiego Rocznika Archiwalnego” oraz opisuje dostępność map w zasobie Archiwum Narodowego w Krakowie. W kolejnej omawia przykłady kolekcji kartograficznych, wybranych z nich map, opisów oraz wyzwań, jakie stwarzają w zakresie analizy treści. W części Mapy archiwów pokazuje możliwości zastosowania map interaktywnych w udostępnianiu i przeszukiwaniu archiwów z wykorzystaniem indeksów geograficznych. W kolejnej – Archiwa na mapach – porusza kwestię dostępności informacji przestrzennej o lokalizacjach archiwów oraz ich właściwości terytorialnej. Artykuł zawiera także opis czterech przykładów nowoczesnych geoportali i map interaktywnych prezentujących dawne mapy znajdujące się w zasobach archiwalnych. W podsumowaniu autor wskazuje wyzwania i potencjalne kierunki rozwoju udostępniania map z archiwów.