Sławomir Buryła
Studia Judaica, Nr 2 (44), 2019, s. 305-328
https://doi.org/10.4467/24500100STJ.19.014.12397Sławomir Buryła
Konteksty Kultury, Tom 16 zeszyt 1, 2019, s. 33-51
https://doi.org/10.4467/23531991KK.19.011.10871Autor artykułu omawia syntetycznie obraz getta warszawskiego w polskiej poezji, prozie i dramacie. Ma ono najwięcej literackich realizacji spośród wszystkich gett istniejących na terenach dawnej Drugiej Rzeczpospolitej. Badacz prezentuje te tematykę w porządku chronologicznym omawiając obraz warszawskiej dzielnicy zamkniętej w czasie wojny, w epoce powojennej, stalinowskiej, od lat pięćdziesiątych do osiemdziesiątych oraz po roku 1989. Największe zmiany w obrazie getta dokonują się po roku 1989 i są związane ze zniesieniem cenzury, inwazją ujęć popkulturowych, pojawieniem się pisarzy urodzonych po wojnie. Autor poddaje refl eksji również grupę tekstów, w których tematyka warszawskiego getta nie pojawia się bezpośrednio. Wskazuje ślady, według których można klasyfi kować je jako utwory o warszawskim mieście za murem.
Sławomir Buryła
Wielogłos, Numer 2 (24) 2015: Postsekularyzm i literatura, 2015, s. 105-108
https://doi.org/10.4467/2084395XWI.15.016.4370Common history, common culture
The review provides a brief overview of the collective work edited by Eugenia Prokop--Janiec that is devoted to literary and cultural Polish-Jewish contacts in the nineteenth and twentieth centuries, recognized in the context of the changes in the processes of modernisation and modernity.