Paweł Tor

Ciągłość i czytelność kompozycji przestrzeni, a właściwie ich brak, stał się znaczącym problemem współczesnej urbanistyki w Polsce. Problem ten dotyczy zarówno ogólnodostępnych przestrzeni publicznych jak i półprywatnych wnętrz urbanistycznych oraz przestrzeni prywatnych. Ciągłości brak zarówno w obrębie mniejszych jednostek, jak i, co istotniejsze, w relacjach pomiędzy nimi. Zaobserwować można, że zjawisko to nasila się od około 25 lat zwłaszcza w obszarach mieszkaniowych, w których poszczególne zespoły realizowane przez indywidualnych deweloperów tworzą niepowiązane z szerszym układem przestrzennym zamknięte „miasta”, grodzone enklawy – getta. Nowe, powstałe pod koniec XX. i z początkiem XXI. wieku obszary mieszkaniowe cechuje brak czytelnej kompozycji urbanistycznej i brak skomponowanych sekwencji przestrzeni otwartych. Aby tworzyć przestrzeń wysokiej jakości konieczne jest stworzenie zestawu kryteriów, których spełnienie zapewni odpowiedni jej odbiór, a co za tym idzie komfort funkcjonowania człowieka w mieście. W artykule autor prezentuje zestawienie elementów kompozycji miasta wpływających na poczucie ciągłości przestrzeni zurbanizowanych oraz przedstawia przykład ich poprawnego zastosowania na przykładzie jednej z ważniejszych osi kompozycyjnych układu Krakowa.

Obecnie w niemal każdej dziedzinie życia zauważyć można znaczący wzrost znaczenia technologii. Rozwój ten jest konieczny i niesie za sobą wiele korzystnych zmian również w funkcjonowaniu nowoczesnego miasta, które w myśl współczesnych trendów ma stać się „SMART CITY”.

Słownikowa definicja słowa „smart”wskazuje jego znaczenia jako „inteligentny, mądry”, co oznacza że „smart city” jest nie tylko inteligentne dzięki rozwiązaniom m.in. teleinformatycznym wspomagającym jego codzienne funkcjonowanie, ale także mądre mądrością korzystającą z dotychczasowych doświadczeń i odpowiadającą na nietechnologiczne potrzeby mieszkańców miast.

Traktując współczesne technologie jako swoistą „nakładkę” na istniejącą lub projektowaną tkankę urbanistyczną należy pamiętać, że nowo projektowane obszary muszą być również „smart” swoją strukturą i programem tworzącym wysokiej jakości podbudowę pod miasto przyszłości.

“SMART CITY” is not just technology

Abstract

We can currently observe a significant increase in the importance of technology in almost every aspect of life. This development is necessary and brings with it many beneficial changes, including those concerning the functioning of the modern city, which, according to contemporary trends, is to become a “SMART CITY”.

The dictionary definition of the word “smart”1 points to its meaning as “intelligent, clever”, which means that a “smart city” is not only intelligent thanks to information technology-related solutions which support its day-to-day functioning, but also smart thanks to the wisdom of employing previous experiences and answering the non-technological needs of city residents.

Treating contemporary technologies as a sort of “plug-in” for the existing or designed urban tissue, we must remember that newly designed areas should also be “smart” through their structure , as well as a programme that creates a high-quality foundation for the future city.