W artykule analizuję kwestię władzy w opowiadaniu Bartleby'ego. Najpierw pytam o mechanizm podporządkowania Bartleby'ego w społeczeństwie kapitalizmu. Dwie główne strategie władzy - aby je zobaczyć i wypowiedzieć - są analizowane za pomocą koncepcji teorii poststrukturalizmu. Pokazuję, że Bartleby jest czymś, czego nie można zaspokoić. Bartleby to granica/e władzy i linie ujścia. Po drugie, pytam, jak Bartleby może zmienić nasze myślenie i praktykę w szkolnictwie wyższym.
