Monika Wolanin

For the last few years I have been teaching English to students of history, history of art and anthropology and, more occasionally, students of Polish philology and comparative studies in civilisations. First, I thought that teaching ESP to such diverse groups was hardly possible but with time I believe I have learnt to select materials to meet their various expectations.
The aim of this article is twofold. In the theoretical part, I briefly characterise ESP (English for Specific Purposes) and its subdivision – EAP (English for Academic Purposes). I give their definitions, main assumptions and further subdivisions. I explain what kind of learners ESP and EAP courses are addressed to and I focus on their needs and motivation for learning English. I also include some practical advice on how to construct an ESP course and what kind of materials to use. In the practical part, I present a selection of extracts from  a book entitled The Dirt on Clean. An Unsanitized History by Katherine Ashenburg, and I offer a lesson plan which students of various specialities can hopefully benefit from.

Osoby z dysfunkcją wzroku mają takie samo prawo do zdobywania wiedzy jak każda inna jednostka; odmienne okazują się jednak ich potrzeby edukacyjne. Nauczanie osób niewidomych i słabowidzących wymaga przygotowania teoretycznego, wiedzy praktycznej, wrażliwości oraz dodatkowego zaangażowania.
Poniższe spostrzeżenia bazują na wiedzy teoretycznej zaczerpniętej z literatury fachowej oraz praktycznej opartej na własnych doświadczeniach. Część sformułowań ma charakter ogólny i odnosi się do uczenia się i nauczania dowolnego języka obcego. Nie dysponując doświadczeniem w nauczaniu innych języków obcych, uwagi praktyczne ograniczam do języka angielskiego. Poniższe spostrzeżenia opieram na mojej dwuletniej pracy ze studentami z dysfunkcją wzroku na różnych poziomach zaawansowania językowego, poczynając od podstawowego, poprzez średni niższy i średni w ramach zajęć obowiązkowych i kompensacyjnych.