W artykule potraktowano fotografię jako medium sztuki oraz medium społecznego oddziaływania. Taka perspektywa pozwala uchwycić istotę fotograficznego dzieła, którego forma i treść wzajemnie się uzupełniają. Analizę fotoobrazów Ireneusza Zjeżdżałki z albumu Sedymentacja oparto na semiotycznej teorii informacji, ze szczególnym uwzględnieniem syntaktyki, w celu zbadania roli światła w obrazie fotograficznym: jego oddziaływania na formę oraz na treść, w tym poprzez pełnienie funkcji mediumicznej, a więc pośredniczącej, pomiędzy sferą sacrum a profanum. Celem artykułu jest zwrócenie uwagi na wizualny język obrazu, który rządzi się innymi prawami aniżeli język werbalny. Dokonano zatem próby przedstawienia podstawowych zasad imago linguae, w tym szczególnie z uwzględnieniem roli światła w obrazie fotograficznym jako warunkiem sine qua non do zaistnienia fotografii. Artykuł jest zatem próbą odpowiedzi na pytanie, czy światło odpowiada za kreowanie przekazu o podłożu metafizycznym, a więc takim, które wykracza poza ramy zwykłego zmysłowego poznania.
